ႏုိင္သေလာက္ေလး..။

ဒီေန႕ကားေပၚမွာ ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ ေသးေသးေလးကေန
ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား အေတြးေတြ ၀င္လာခဲ့တယ္..။
ကားေပၚမွာ ထိုင္ေနသူက ေနရာေပးသင့္တဲ့ လူအတြက္
ေနရာဖယ္ေပးလိုက္တာ .. တကယ္ေတာ့ အဆန္းမဟုတ္ပါဘူး ..။
ဒါေပမယ့္ တဦးကို တဦး ညွာတာေထာက္ထားတဲ့ စိတ္ေတြ
ခမ္းေျခာက္လာေနတဲ့ ဒီေခတ္ၾကီးမွာ ..
ဒီလို ခဏတာ လမ္းခရီးေပၚက ေနရာေလးကိုေတာင္
ေပးသင့္တဲ့လူက ကုိယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာ ေရာက္ေနပါလွ်က္ ..
မုဒိတာ အျပည့္နဲ႕ ခြင့္ျပဳေပးလိုက္ဖို႕ဆုိတာ ..
အေတာ္ကို ခက္ခဲေနတဲ့ အလုပ္တခုလို ျဖစ္ေနပါျပီ ..။
ခဏတာ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိမႈေလးကလည္း
သူ႕အတိုင္းအတာနဲ႕ သူေတာ့ ..
အတၱကို ေခြ်းသိပ္ေစတာကိုး ..။
ဒါဆို ..
တကယ့္ကို ဘ၀တခုလံုးနဲ႕ ယွဥ္ျပီး ၾကည့္ရမယ့္ ..
သက္ေတာင့္ သက္သာရွိမႈၾကီးေတြအတြက္ဆိုရင္ ..
အတၱေတြ .. အတၱေတြ ..
ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေတာက္ေလာင္ေနလိုက္မလဲ ..။
...
ေနရာဆိုတာေလးကိုပဲ စိတ္ထဲမွာ စဥး္စားမိရင္း ..
အေဖေျပာဖူးခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြထဲက ..
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ေနရာေပးတတ္မႈအေၾကာင္းကို သြားျပီးသတိရမိပါတယ္..။
အဲဒီအေၾကာင္းအရာေလးဟာ ျမိဳ႕စားၾကီးေရးထားတဲ့ ..
ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာထဲက ..
“အရည္အခ်င္းရွိသူကို .. အရည္အခ်င္းရွိသလို ေနရာေပးတတ္ဖို႕” ဆိုတာေလးနဲ႕
တူေနတာေလးကို သတိျပဳမိလိုက္လို႕ ..
တိုတိုေလး ဆိုေပမယ့္.. ေ၀မွ်ခ်င္မိပါတယ္..။
...
ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႕ ေက်ာင္းသားဘ၀က ..
မိမိတို႕ရဲ႕ အသက္ကို မငဲ့ကြက္ပဲ လြတ္လပ္ေရးအတြက္
ၾကိဳးပမ္းေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရွိသလို ..
သူတို႕ လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်ကို အျမဲေထာက္လွမ္းျပီး ..
ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္သူေတြနဲ႕ အာဏာပိုင္ေတြကို ..
သတင္းေပးေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြလည္း ရွိသတဲ့ ..။
(ဒါကေတာ့ ေခတ္တုိင္းမွာပါပဲ..)
ဒီအထဲမွာ ..
ဦးေဖခင္ဆိုသူက ဗုိလ္ခ်ဳပ္တုိ႕အုပ္စုနဲ႕
ဆန္႕က်င္ဘက္မွာ ရပ္တည္တဲ့ အေရးပိုင္ၾကီးတဦးရဲ႕ သားပါ..။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႕လုပ္သမွ်ကို သူက မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ျပီး ..
ေက်ာင္းအုပ္ကို ျပန္သတင္းေပးေနသူေပါ့ ..။
ဒီလုိ သတင္းေပးေနတာကိုမွ အားမရေသးပဲ ..
တေန႕မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္တို႕ကို လူမိုက္ေတြငွားျပီး ရုိက္ခုိင္းတဲ့ အထိေတာင္
ရမ္းကားခဲ့ပါတယ္တဲ့ ..။
ဒီကတည္း သူတို႕ အုပ္စု ၂ စုဟာ .. လူငယ္ေတြ သဘာ၀အတုိင္း
ေက်ာင္းေတာ္က ရန္စေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္..။
...
ဒီလုိနဲ႕ ကာလေတြ ေျပာင္း .. .. ..
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကလည္း လြတ္လပ္ေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္ ၾကိဳးပမ္းေနခ်ိန္ ..
ဦးေဖခင္ကလည္း ေတာင္တန္းေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရံုးမွာ
ေပါက္ေရာက္တဲ့ တာ၀န္ခံအျဖစ္ ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္ ..
ေတာင္တန္းေဒသဆုိင္ရာ ေစာ္ဘြားေတြရဲ႕ အိမ္ေတြ .. သံတမန္ေတြရဲ႕ အိမ္ေတြကုိ
တံခါးမရွိ ဓားမရွိဆိုသလို ၀င္ထြက္ေနႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ..
ဦးေဖခင္ရဲ႕ ဆက္ဆံေရးက ေျပျပစ္ အဆင္က်ခဲ့တယ္..။
...
ဒီလိုနဲ႕ ..
ပင္လံုစာခ်ဳပ္အေရး ..
တုိင္းရင္းသားအားလံုး တေပါင္းတစည္းတည္း ရွိေအာင္ စည္းရံုးႏုိင္ဖို႕ ..
ကူျပီး တာ၀န္ထမ္းႏုိင္မယ့္သူ လိုလာပါတယ္ ..
ဒီေတာ့ .. ဗိုလ္ခ်ဳပ္က
ဖဆပလအဖဲြ႕အစည္းအေ၀းမွာ ..
ဦးေဖခင္ရဲ႕ အမည္ကို တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္ ..။
ဦးေက်ာ္ျငိမ္း အပါအ၀င္ အျခား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြက ..
“ခင္ဗ်ားကို ေက်ာင္းတုန္းက .. ဒီလူ ဘယ္လို လုပ္ခဲ့လည္းဆိုတာ သိေနလ်က္နဲ႕..
ဒီလိုလူမိ်ဳးကုိ ဘယ္လို ယံုလို႕ရမွာလဲ ..” ဆိုျပီး
သံုးခါတိတိ ပယ္ခ်ခဲ့ၾကတယ္ ..။
ဒါေပမယ့္ ..
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေခါင္းမာမႈကို ဆက္မယွဥ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ အဆံုး ...
သေဘာတူ ခြင့္ျပဳလိုက္ၾကရတယ္ ..။
အဲဒီေနာက္ ..ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ဦးေဖခင္ကို ကိုယ္တုိင္ေတြ႕ျပီး ..
ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ပါ၀င္ေပးဖုိ႕ အကူအညီေတာင္းခဲ့တယ္ ..။
.. ဦးေဖခင္ဟာ မ်က္ရည္ေတြက်တဲ့ အထိေတာင္
၀မ္းသာပီတိ ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္တဲ့ ..
“က်ဳပ္လညး္ ဗမာပါပဲဗ်ာ ..
ဗမာ့အေရးအတြက္ ပါ၀င္ခြင့္ ရခ်င္ေနခဲ့တာပါ ..
ခင္ဗ်ားတုိ႕က တေလွ်ာက္လံုး ..
က်ဳပ္ကို ပစ္ပယ္ထားလို႕ အခြင့္မသာခဲ့တာပါ ..” လုိ႕
ေျပာရင္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကမ္းတဲ့လက္ကို ၀မ္းပန္းတသာနဲ႕ လက္ခံခဲ့ပါတယ္.. ။
(ဗုိလ္ခ်ဳပ္အကို ဦးေအာင္သန္း ေျပာျပခ်က္)
ဒီလိုနဲ႕ ပင္လံုညီလာခံ ..
အဲဒီကမွ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ .. ဆိုျပီး
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ရုိးသားမႈ..
ၾကိဳးစားမႈ .. မယိမ္းယုိင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ခုိင္မာမႈေတြနဲ႕ ..
အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြရဲ႕ ပံ့ပုိးမႈေတြ ေပါင္းစပ္ရင္း
ရလာဒ္ေကာင္းေတြအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္ .. ။
...
ဒါေလးကို ၾကည့္ရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ဆီမွာ ..
ေခါင္းေဆာင္ခ်င္စိတ္ သက္သက္ပဲ မဟုတ္တဲ့ ..
ေတာ္သူကို ေတာ္သလို .. သင့္ျမတ္တဲ့ တာ၀န္ခြဲေပးႏုိင္မႈမိ်ဳး ရွိေနတာကို
ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္..။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ျမင္ေနခ်ိန္ဟာ .. ငယ္ရြယ္ေသးတာမို႕
မာန္မာန ေထာင္လႊားမယ္ဆိုရင္လည္း ဘယ္သူမွ တတ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး..။
ေနာက္ျပီး .. လူဆိုတာမိ်ဳးကလည္း
ကိုယ့္အေပၚ ဘာအျပစ္မွ က်ဴးလြန္မထားသူေတြကိုေတာင္ ..
အရည္အခ်င္းရွိေနပါလ်က္ အခြင့္အေရးေပးဆိုတာ ..
အေတာ့ကုိ ခက္ခဲတတ္ၾကပါတယ္ .. ။
ဒီေတာ့ .. ဗိုလ္ခ်ဳပ္လိုမိ်ဳး ကိုယ့္အေပၚမွာ ရန္သူတေယာက္လို ျပဳမူခဲ့ဖူးတ့ဲသူကို
အခြင့္အေရး ေပးဖို႕ဆိုတာ ..
သာမန္လူေတြ အေနနဲ႕ စဥ္းေတာင္ မစဥ္းစားဖူးၾကတဲ့ အျဖစ္ပါ ..။
သေဘာထားၾကီးတယ္ဆုိတာ အေျပာလြယ္သေလာက္ ..
အလုပ္ခက္တာကိုး .. ။
...
လူတေယာက္ရဲ႕ အရည္အေသြးကို ျမင္ႏုိင္ဖို႕..
သိျမင္ေနတဲ့ အရည္အေသြးကိုလည္း အတၱကင္းကင္း လက္ခံႏုိင္ဖို႕ ..
လက္ခံထားတဲ့ အရည္အခ်င္းေလးကို မပိတ္ပင္လုိက္ဖို႕ ..
အဲဒီအရည္အခ်င္းနဲ႕ ထိုက္တန္မွန္ကန္တဲ့ ေနရာကို စီစဥ္ေပးႏုိင္ဖို႕ ..
စီစဥ္ေပးထားတဲ့ေနရာနဲ႕ ကိုက္ညီတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႕ ေပးအပ္ႏုိင္ဖို႕ ..
လုိအပ္ရင္ ကိုယ္ေပးအပ္ထားသူရဲ႕ ေနာက္ကေနလိုက္ပါႏုိင္ဖို႕ ..
ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးၾကည့္ေတာ့ ..
လူတေယာက္ကို ေနရာတခု ..
အခြင့္အေရးတခု ေပးလိုက္ႏုိင္တယ္ဆိုတာ ..
ေတာ္ရံုသတၱိနဲ႕ လက္ခံေပးျခင္းမိ်ဳးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ..
တစတစ ျမင္လာမိတယ္။
...
ဒါဆို ..
က်ေနာ္တုိ႕အလွည့္က်ရင္ေရာ ..
ကိုယ္တတ္ႏုိင္တာေတြ ထမ္းရြက္ေနရင္း..
အခြင့္အေရးေပးရမယ့္ သူေတြ ရွိလာခဲ့ရင္ ..
ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို စိတ္ဓာတ္မိ်ဳး ရွိႏုိင္ .. ထားႏုိင္ပါ့မလား ..။
လူပဲေလ..
ရိုးရိုးသားသား ၀န္ခံရရင္ ..
အလကားေနရင္းေတာ့ သူမ်ားေတြအတြက္ပဲ ေကာင္းတာေတြ ဘယ္လုပ္ေပးခ်င္ေနပါ့မလဲ ..
ဒါက လူမွန္ရင္ ရွိတတ္တာ ေျပာတာပါ ..
ဒီစိတ္ကို ျပန္ျပီး ခြ်န္းအုပ္ႏုိင္ဖို႕ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး လိုအပ္ပါတယ္။
အရိုင္းစိတ္ေတြကို အယဥ္စိတ္ အသိစိတ္ေလးနဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး ..
မိမိတို႕ရဲ႕အတၱေတြကို တြန္းလွန္ရင္း ..
ျဖစ္သင့္တာေတြကို ကိုယ္ႏုိင္သေလာက္ေလးပဲ ..
တဦးခ်င္းစီ ၾကိဳးစားၾကည့္ၾကမယ္ဆိုရင္ ..
က်ေနာ္တို႕ ေတာင့္တေနတဲ့ အနာဂတ္တခုဆီ ..
ခပ္ျမန္ျမန္ေလးမ်ား အေရာက္သြားႏုိင္မလားလို႕ပါ .. ။