အလွမ္းတေ၀း ..။

ပ်ိဳးေထာင္ခ်င္သူ .. ဥယ်ာဥ္မွဴး ..
အပိ်ဳးေထာင္ခံခ်င္သူ .. သစ္ပင္ေလးနဲ႕ ..
မွတ္မွတ္ထင္ထင္ .. ဆံုေတြ႕ခဲ့ၾကတယ္ ..
ဘ၀ရဲ႕ .. လမ္းေကြ႕ တေနရာမွာေပါ့ ..။

ဥယ်ာဥ္မွဴးရဲ႕ ..
ယုယ ၾကင္နာျခင္းေတြ ..
ျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းေတြ ..
အလိုက္သိ ျဖည့္ဆည္းျခင္းေတြ ..
အရိပ္ၾကည့္ နားလည္ျခင္းေတြ ..
ကာကြယ္ ပံ့ပုိးျခင္းေတြ ..
အဲဒါေတြ .. အားလံုး ..
ျမတ္ႏုိးရတဲ့ .. ပ်ိဳးပင္ေလးအတြက္ပါတဲ့ ..
တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ..
ပ်ိဳးပင္ေလး .. မွန္ကန္ လြတ္လပ္စြာ ..
ရင့္သန္႕လာဖို႕ ရည္ရြယ္ရင္းေလ .. ။

[ဥယ်ာဥ္မွဴးနဲ႕ သစ္ပင္ၾကား ..
မျမင္ႏုိင္တဲ့ ကတိစကားေတြထား ..
ခိုင္ၾကည္မယ္ ယံုမွတ္ေနတုန္း .. ..။]

ကံၾကမၼာ ေလတခ်က္အေ၀ွ႕ေပါ့ ..
သစ္ပင္ေလးနားက ..
တိတ္တဆိတ္ လြင့္ပါးခဲ့ရတဲ့ ဥယ်ာဥ္မွဴး ..
အေ၀းကေန ..
ဆုေတာင္းျခင္းတခုသာ တတ္ႏိုင္ခဲ့လို႕ ..
ပင္ပ်ိဳေလးရဲ႕ ခြင့္လႊတ္စကား ..
ဥယ်ာဥ္မွဴး မၾကားရဲပါဘူးကြယ္ .. ။

ဒီလုိနဲ႕ ..
အမွတ္မထင္ ျပန္ေတြ႕တဲ့ တေန႕ ..
တခါက ဥယ်ာဥ္မွဴးရဲ႕ ပင္ပ်ိဳေလး ..
ရွင္သန္ ၾကီးထြားေနတဲ့ သစ္ပင္ငယ္ေလးအျဖစ္ ..
ကမၻာေျမေပၚမွာ ခိုင္ခုိင္မာမာ အျမစ္တြယ္ အေျခခ်လို႕ ..
ရင့္က်က္ျခင္း လက္တံေတြလည္း ျဖန္႕က်က္လို႕ ..
ေအးျမျခင္း အရိပ္ေတြေတာင္ ဖန္တီးေပးေနလို႕ ..
အင္းး .. ဥယ်ာဥ္မွဴးရဲ႕ ပီတိ ..
သစ္ပင္ေလး .. မင္း .. သိခ်င္မွာ သိမွာပါေလ ..။

တကယ္ဆို ..
ခုထိလည္း .. လက္ကမ္းမမွီႏုိင္ေသးတဲ့ ..
အလွမ္းတေ၀းမွာ ရွိေနတုန္းပဲ .. သစ္ပင္ေလးရယ္ ..။
ကံတရားရဲ႕ ေလညင္းေတြက ..
မင္းနားကို ျပန္သယ္ေဆာင္ေပးဖုိ႕ ..
ဥယ်ာဥ္မွဴး ေတာင္းဆုိေနတုန္းပါပဲ ..
တရက္မွ မပ်က္ကြက္ခဲ့ပါဘူး ..
မင္းအနားက ေ၀းလြင့္ျပီးကတည္းကေပါ့ ..။

ျမင္ကြင္းမွာ နစ္ေျမာေနတုန္း .. .. ..
ေဟာ ...
တီတီတာတာ သံစုံေႏွာေနတဲ့ .. ငွက္ေလးတေကာင္ ..
သူ႕ခ်ိဳျမျခင္းေတြမွာ .. ၾကည္ႏူးေနတဲ့ သစ္ပင္ေလး ..
သိပ္ျပီးေအးခ်မ္းတဲ့ .. ရႈခင္းေလးပါလား ..။

ငွက္ကေလးကို အရိပ္မိုးေပးေနတဲ့ .. သစ္ပင္ေလးနဲ႕ ..
သစ္ပင္ေလးကို ေတးဆိုႏွစ္သိမ့္ေနတဲ့ .. ငွက္ကေလး ..
အ .. ျပန္ .. အ .. လွန္ .. .. ..။
...
..
.
ဥယ်ာဥ္မွဴးဆုိတာ ..
အရိပ္ရေစ .. ပန္းခူးရေစ ဆုိတာမ်ိဳး ..
ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တ .. ေရာင္ျခယ္အတၱေတြ မရွိခဲ့ရိုးေပမယ့္ ..
ဒီတခါမွာေတာ့ ..
ထူးထူးျခားျခား ..
ဘယ္ဘက္ရင္အံု အတြင္းနက္နက္က ..
တေျမ့ေျမ့နဲ႕ .. ဆုိးဆိုးရြားရြား ..
စူးရွ နာက်င္ေနပါလား ..။

... 99 ...
၂၂ ဇူလိုင္ ၂၀၀၈။