ေက်ာင္း၀င္းထဲကုိ ေရာက္လာျပန္တယ္ ..။
ဒီတခါလည္း ..
ငါတေယာက္တည္းပါပဲ ..။
အတူတူအခ်ိန္ေတြ ကုန္ဆံုးခဲ့ဖူးတဲ့ ..
ဧကရာဇ္ပင္အိုၾကီးေအာက္မွာ ..
ငါ့ ေျခလွမ္းေတြ .. အလုိလုိ ရပ္တန္႕လုိ႕ ..။
ဒီနားမွာ ..
ငါတုိ႕ စာအံသံေတြ ပဲ့တင္ထပ္ေနေသးတယ္ ..။
ဒီအရိပ္မွာ ..
ငါတို႕ ရယ္သံေတြ စာစာညံေနဆဲပဲ ..။
ဒီစိမ္းဖန္႕ဖန္႕ ျမက္ခင္းေတြေပၚမွာ ..
ငါတို႕ ေျခရာေတြ ထင္က်န္ေနတုန္းပဲ ..။
သူငယ္ခ်င္းေရ ..
ငါ့စိတ္ထဲမေတာ့ အရာရာဟာ ..
အရင္လုိ .. မေျပာင္းမလဲ ..
နက္ရိႈ္င္းေနဆဲ .. သိမ္ေမြ႕ေနဆဲ ..
ဒါေပမယ့္ ..
(ခုေတာ့) ျငိမ္သက္ေနတဲ့ ပန္းခ်ီတခ်ပ္ေပါ့ ..။
လႈိင္းခတ္ေနတဲ့ ငါ့တမ္းတျခင္းေတြေတာ့ ..
ခုန္ေပါက္ လႈပ္ရွားရင္း တဖဲြဖဲြ က်ဆင္းသြားၾကတယ္ ..
ပကတိ ျငိမ္သက္ျခင္းေတြေပၚကုိေလ ..
ဇြန္လဆန္းမွာ ၾကဲခ်တတ္တဲ့ မိုးစက္ေတြလိုပါပဲ ..။
တမ္းတရင္းကေန လြမ္းဆမိျပန္ေတာ့ ..
ငါ့ရင္ထဲလည္း ဇြန္လရဲ႕မိုးေတြ ..
အခုမွ သည္းသည္းလႈပ္ ရြာသြန္းေနေပါ့ ..။
ပင္ေျခမွာ ငုိက္စုိက္က်ေနတဲ့ ငါ့အၾကည့္ေတြ ..
ေကာင္းကင္ကို ပို႕ေတာ့ ..
အာရံုက မိုးစက္ေတြကို ၀မ္းပန္းတသာ ခံစားလို႕ ..။
ငါတို႕ေတြ .. ဟုိးးး အရင္ကလည္း ..
ဒီလုိ မိုးသည္းသည္းေတြထဲမွာပဲ ..
ကဗ်ာဆန္ဆန္ ရင္ခုန္ခဲ့ၾကဖူးတယ္ေနာ္ ..။
မိုးေရေတြ ေဆာင္ၾကဥ္းလာတဲ့ ေမႊးျမျမ ရနံ႕ေလး ..
ငါ့ႏွလံုးသားထဲထိ ခုန္ဆင္းလာတယ္ ..။
ပန္းျဖဴျဖဴေတြကိုမွ ..
အထူးတလည္ ႏွစ္သက္တတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေရ ..
ကြန္ကရစ္လမ္းေလးေဒါင့္မွာ ဧကရာဇ္ပန္းေတြ ..
အခ်ိန္မွန္မွန္ ေဖြးေနျပန္ေပါ့ ..။
..
.
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ..
ဒီ အလြမ္းရာသီမွာလည္း ..
ငါ တေယာက္တည္းပါပဲေလ ..။
... 99 ...
၄ ဇြန္ ၂၀၀၈။
ငါေတာ႔ မေဆြမ်က္ခြက္ႀကီးေၿပးၿမင္လာတယ္။
ReplyDeleteဘာရယ္မဟုတ္..ၿမင္ိၿမင္ရာ.. ဟိဟိ