အရာရာ အတြက္
ဆိတ္ျငိမ္လြန္းတဲ့ .. ကာလ
အနက္ေရာင္ .. အႏုအရင့္ေတြ
ခင္းက်င္းထားတဲ့
ဒီ ညလႊာရံုထဲ ..
င့ါ .. ႏွလံုးသားတခုလံုး
အသံုး မျပဳႏုိင္ေအာင္ကုိ ..
.. ျပဳတ္ ..
..
.
က်
..
.
တကယ့္ကုိ ..
သာသာ မြမြေလးပါပဲ ..
အျပစ္ မဆုိသာေပမယ့္..
ဒီရင္ထဲ က်န္ရစ္သမွ်က ..
ဟာတာတာ .. ေျဖစရာမရွိတဲ့ ..
ေနေလာင္လုိက္ .. မိုးေမွာင္မိုက္ ..
အူေၾကာင္ေၾကာင္
ကမၻာၾကီး လိုေပါ့ ..
.
..
.
.. ဟုိမွာ ..
ၾကယ္စင္ေတြ .. ခင္းထားတဲ့လမ္း
[ကမၻာပတ္ လမ္းထဲေတာ့ ေရာက္ေနျပီ ..]
ေအးခ်မ္းမႈေတြနဲ႕ ..
ေစာင့္ၾကိဳေနလိမ့္မယ္ (ထင္ရဲ႕ ..)
ငါ့ .. ၾကယ္တံခြန္ေလးေရ
အေစာဆံုး .. ျပန္ဆံုခြင့္
ရပါရေစ .. ။
... 99 ...
၃၁ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၀၈။