ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ေန႕ အမွတ္တရ။

၁၉၃၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ (၂၀) ရက္ေန႕မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္ေရးအတြက္ တုိက္ပဲြ၀င္ရင္း ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ရဲ႕ ပထမဆံုးေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ က်ဆံုးသြားခဲ့ပါတယ္ ..။
ဒီကေန႕ဆုိရင္ (၆၉) ႏွစ္တင္းတင္း ျပည့္သြားခဲ့ပါျပီ။
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္အေၾကာင္း အေသအခ်ာေရးဖဲြ႕ႏုိင္ဖို႕ အရည္အခ်င္းမရွိေသးတာေၾကာင့္ ...
၁၉၇၀ ခုႏွစ္ေတြတုန္းက လူၾကိဳက္မ်ားခဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ေလးေအာင္ေရးဖဲြ႕ထားတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္နဲ႕ ...
ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္အပါအ၀င္ ... ျမန္မာႏုိင္ငံ စစ္စစ္မွန္မွန္ လြတ္ေျမာက္ေရးလမ္းတေလွ်ာက္မွာ အသက္ေပးတုိက္ပဲြ၀င္သြားခဲ့တဲ့ ..
ရဲေဘာ္ အာဇာနည္ေပါင္းမ်ားစြာကို .. ဂုဏ္ျပဳလုိက္ပါတယ္..။
... ... ...
ဒီဇင္ဘာ (၂၀) တမ္းခ်င္း (သို႕မဟုတ္) ရဲေဘာ္ရဲ႕ကဗ်ာ။
ကုိေလးေအာင္ (ကြယ္လြန္)

တင္းတင္းကုိက္ထားတဲ့ ..
ငါ့ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းဟာ .. ျဗန္းကနဲ ကဲြထြက္ ..
ေသြးအစက္စက္ စီးလိမ့္လာတယ္ ..။

ငါအံၾကိတ္ျပီး ..
လက္သီးကို တင္းတင္းဆုပ္မိတယ္ ..။

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္
ရဲေဘာ္ဟာ
ဒီေနရာမွာ က်ဆံုးသြားခဲ့တယ္ ..။

ကတၱရာလမ္းကို ခြာ
ရာဇ၀င္ရုပ္ေရး အရ
သုေတသနလုပ္ရင္
ရဲေဘာ္ရဲ႕ ..
နီျမန္းတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေတြ႕ရမယ္ ..။

ဘယ္သူေတြ ျငင္းႏုိင္သလဲ
စီးဆင္းခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ရဲ႕ေသြးေတြအေၾကာင္း ..။

သင္းတုိ႕ တေတြက
ရဲေဘာ္ရဲ႕ ဂုဏ္အထူးထူးကုိ
ေဖာ္က်ဴးဖုိ႕ ျငင္းဆန္ၾကတယ္ ..။

ဘယ္သူေတြ ရွိအံုးမလဲ
ရဲေဘာ္ မုန္းခဲ့တဲ့သူေတြေပါ့
သင္းတုိ႕ အမုန္းကို
ရဲေဘာ္က စိမ္းကားတဲ့အျပံဳးနဲ႕
ျပံဳးမွာပဲ .. ယံုတယ္ ..။

စပါတာကပ္(စ္)ရဲ႕ ဂုဏ္ေရာင္
ကုန္းေဘာင္သူပုန္ ဂဠဳန္ဆရာစံ
ငုယင္ ဗန္ထရြိဳင္း
အတိုင္းမသိေသာ
ေခ်ေဂြဗားရား စေသာ
အာဇာနည္ေထာင္ေသာင္းတုိ႕နဲ႕အတူ
ရဲေဘာ္ဟာ နီ.ရဲ.၀င္း.လက္ ခဲ့တယ္ ..။
တရားတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕တုိက္ပဲြမွာ
ရဲေဘာ္ရဲ႕ ေသြးဟာ ..
နီရဲခဲ့တယ္ ..။

ျပည္သူခ်စ္တဲ့
အာဇာနည္အႏွစ္ဟာ
ဘယ္ေခတ္မွာမဆို
ႏုပိ်ဳစိမ္းလန္းေနမွာပဲ
မုခ် ယံုတယ္ ..။

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ရဲေဘာ္
ဒီေနရာမွာ ဒို႕ဟာ
စာရြက္ေတြ .. အတူတူ ေ၀ခဲ့ဖူးတယ္ ..။

ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ ရဲေဘာ္
ဒို႕ဟာ ဒီေနရာမွာ
ရဲေဘာ္ကို အၾကိမ္ၾကိမ္ ဂုဏ္ျပဳခဲ့ဖူးတယ္ ..။

ရဲေဘာ္ရဲ႕ အခန္းဆက္တုိက္ပဲြ
ရဲေဘာ္ရဲ႕ တရားတဲ့တုိက္ပဲြေတြအေၾကာင္း
ဒီေနရာကို လာျပီး
ရဲေဘာ္ရဲ႕ စီးဆင္းခဲ့တဲ့
နီရဲတဲ့ ေသြးစက္ေတြေပၚမွာ
ငါ့ရဲ႕ ျဖဴေရာ္ေနတဲ့ မ်က္ရည္နဲ႕
သူရသတၱိမဲ့တဲ့ ရႈိက္သံနဲ႕
ရဲေဘာ္ရဲ႕ ဂုဏ္အခန္းခန္းကို
ညစ္ႏြမ္းေအာင္ ငါမလုပ္ဖူး ..။

ကဗ်ာတပုဒ္
ဟုတ္တယ္ ငါ့ရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္
ရဲေဘာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႕
ၾကိဳးစားတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ ..။

လက္ခံပါ ရဲေဘာ္
ေအာ္ဟစ္ျပီး ငါပန္ၾကားတယ္ ..။

ျပန္ျငင္းပါရေစ
ဒီကဗ်ာဟာ ငါ့ရဲ႕ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး ..။

ဖတ္ၾကည့္စမ္းေလ
စီးဆင္းခ့ဲတဲ့ ေသြးစက္ေတြရယ္
ဘယ္သူ႕ေသြးေတြလဲ
ရဲေဘာ္ရဲ႕ ပူေႏြးတဲ့ေသြး
မခမ္းေျခာက္ေသးတဲ့ ေသြးေတြ ..။

အို .. ရဲေဘာ္ရဲ႕ ေသြးအစက္စက္နဲ႕
ရဲရဲလက္လက္ ..
သီယွက္ထားတဲ့ ..
ရဲေဘာ္ရဲ႕ ကဗ်ာပါလား ..။ ။

“လူသားဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ တရားဥပေဒ“ ...။

ဒီေန႕ လူ႕အခြင့္အေရးေန႕။
ထုိင္းႏုိင္ငံ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕က ေဒသဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢရံုးၾကီးမွာေတာ့ လူေတြ ၀င္လိုက္ထြက္လိုက္ ..
စစ္လုိက္ေဆးလိုက္နဲ႕ .. အလုပ္ေတြရႈပ္ေနၾကတယ္။
ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႈး မစၥတာဘန္ကီမြန္းကိုယ္တုိင္ လူ႕အခြင့္အေရးေန႕ အခမ္းအနားကို ဖြင့္လွစ္ေပးမွာမုိ႕လုိ႕တဲ့။
ဒီဇင္ဘာ ၉ ရက္ေန႕ကတည္းက မစၥတာဘန္ကီမြန္း ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕မွာ ေရာက္ေနခဲ့ပါတယ္။
ေန႕လည္တနာရီေလာက္ကစျပီး ရံုးၾကီးအေရွ႕ဘက္နားမွာရွိတဲ့ ျမက္ခင္းျပင္ေသးေသးေလးေပၚမွာ ျမန္မာအေရးလႈပ္ရွားသူေတြက မစၥတာဘန္ကီမြန္းကုိ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြနဲ႕ ႏႈတ္ဆက္လုိက္ၾကပါတယ္။
ပူျပင္းေလာင္ျမိဳက္ေနတဲ့ ေဆာင္းဥတုေနမင္းနဲ႕ အန္တုေအာ္ဟစ္ေနသူေတြကုိ ၾကည့္ျပီး ...
၀င္ရုိးစြန္းလုိေအးစက္ေနေအာင္ ေလေအးေပးစက္ေတြ ဖြင့္ထားတဲ့ ကုလသမဂၢရံုးၾကီးေပၚကလူေတြက ..
အမိ်ဳးမိ်ဳးေသာ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြေပး ... တြတ္ထိုး ေျပာဆိုေနၾကေလရဲ႕ ..။
.... .... ....
လူ႕အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ အကူအညီနဲ႕ ..
ဒီေန႕အခမ္းအနားကို က်ေနာ္လည္း လုိက္ပါခြင့္ရခဲ့တယ္ ..။
ဆႏၵျပသူေတြနဲ႕ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ .. လံုျခံဳေရးရဲေတြ ထူထူထပ္ထပ္ ေစာင့္ေနတဲ့ ၀င္ေပါက္တခု ရွိပါတယ္။
အဲဒီမွာ မ်က္ႏွာခပ္ထန္ထန္နဲ႕ စမတ္က်က်၀တ္ထားတဲ့ လံုျခံဳေရးေတြကို က်ေနာ္တို႕မွာ ပါသမွ် အမိ်ဳးမိ်ဳးေသာ ကဒ္ျပားေတြကုိ ထုတ္ျပျပီးမွ .. ပထမ အဆင့္အေနနဲ႕ ဂိတ္တံခါးကို ေအာင္ျမင္စြာ ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္ ရခဲ့ပါတယ္။
ဂိတ္တံခါးကေန အထဲကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း .. ပါလာတဲ့ အိပ္ေတြ၊ စာအုပ္ေတြ၊ ဖုန္းေတြ အကုန္လံုးကို ပစၥည္းစစ္ေဆးတဲ့ scanner စက္ထဲကို ထည့္ရပါတယ္ ..။
လူကိုလည္း စစ္ေဆးလုိက္ပါေသးတယ္။
ဒီစစ္ေဆးတဲ့သူေတြက ၀င္လာသမွ်လူေတြကို အၾကမ္းဖက္ ေဖာက္ခြဲေရးသမားေတြမ်ားလားဆိုတဲ့ မသကၤာသလုိ အၾကည့္မိ်ဳးနဲ႕..။
ခဏေနေတာ့ .. လူလည္း စစ္ေဆးခံျပီးျပီ ..
စက္ထဲက ပစၥည္းေတြလည္း ျပန္ယူျပီးျပီ ဆိုေတာ့မွ က်ေနာ္တို႕ကို ညာဘက္မွာရွိတဲ့ တံခါးေပါက္ထဲကို ၀င္သြားဖို႕ ေျပာပါတယ္။ ေျပာတဲ့အတိုင္း ၀င္လုိက္ေတာ့ .. စားပဲြတခုနဲ႕ နာမည္ေတြ စစ္ေနတဲ့ အမိ်ဳးသမီးေနာက္တေယာက္ကို ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။
ၾကိဳတင္ေပးထားတဲ့ လူစာရင္းေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႕နာမည္ေတြပါ မပါ ထပ္ျပီးတိုက္စစ္ပါတယ္ ..။ နာမည္ေပါင္းမ်ားစြာ .. အဖဲြ႕အစည္းေပါင္းမ်ားစြာထဲက ရွာရတာဆိုေတာ့ ..
က်ေနာ္တုိ႕မွာ .. ပစၥည္းေတြ တေပြ႕တပိုက္နဲ႕ အၾကာၾကီးေစာင့္ရျပန္ပါေရာ ..။
ခဏေနတဲ့အထိ က်ေနာ္တို႕နာမည္ေတြ ရွာမေတြ႕ေတာ့ .. သူက က်ေနာ္တို႕ ဘာလာလုပ္တာလဲလုိ႕ ေမးတယ္။ ရွာမေတြ႕တာက သူ႕ျပႆနာ ..
ဒါကိုပဲ က်ေနာ္တို႕ကို မယံုသလုိလုိလုပ္ျပီး .. မေက်မလည္ ေလသံနဲ႕ ေလွ်ာက္ေမးေနတယ္။
ေတာ္ပါေသးရဲ႕ .. ေရေရလည္လည္ ျပန္ေျပာႏုိင္တဲ့ ထုိင္းသူငယ္ခ်င္းပါေပလုိ႕ ..။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ...နာမည္ေတြ ရွာေတြ႕သြားျပီး က်ေနာ္တို႕ကို ပင္မအေဆာက္အအံုၾကီးထဲ ၀င္ခြင့္ျပဳလိုက္ပါတယ္ ..။
ပင္မအေဆာက္အအံုၾကီးထဲဆိုတာ .. အေဆာက္အအံုထဲမဟုတ္ေသးဘူး ..လူသြားလမ္းေလးေပၚပဲ ရွိေသးတယ္။
အဲဒီကေန နဲနဲေလး လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ေတာ့မွ .. ပင္မအေဆာင္ၾကီးရဲ႕ အလုိေလ်ာက္ပြင့္တဲ့ မွန္တံခါးေတြက က်ေနာ္တုိ႕ကို ေစာင့္ၾကိဳေနတာ ေတြ႕ရေတာ့တယ္။
မွန္တံခါးၾကီးပြင့္သြားပါျပီ ... အထဲမွာ အသင့္ေစာင့္ေနတာက ..
လံုျခံဳေရးအတြက္ .. ေနာက္ဆံုးဘိတ္ စစ္ေဆးေရးဌာန ..။
အဲဒီမွာ တခါ လူေတြေရာ .. ပစၥည္းေတြေရာ အစကေန ျပန္အစစ္ေဆးခံၾက ..။
ဟူးးးးးးးးးးး ....... ေမာပါ့ဗ်ာ ..။
၀တ္စံုျပည့္ ၀တ္လာရမယ္ဆိုလို႕ .. နက္ခ္တုိင္နဲ႕ ကုတ္အကီ် ၤ၀တ္လာသူေတြချမာ ..
ေခြ်းေပါက္ေပါက္က်ေနပါေရာလား ..။
ေနာက္ဆံုးအဆင့္ကို ျဖတ္ျပီးမွပဲ .. ျပီးျပီလား ေအာက္ေမ့တယ္ .. မျပီးေသးဘူး ဆရာ ..။
အထဲမွာ သြားလာ လႈပ္ရွားႏုိင္ဖို႕ .. နာမည္သြင္း စာရင္းေပးျပီး .. ရင္ဘတ္ခ်ိတ္တဲ့ကဒ္ျပား သြားလုပ္ရတယ္။
လူေတြမ်ားေတာ့ ေစာင့္ရျပန္ပါေရာ .. ျပဳန္းတီးလုိ္က္တဲ့ အခ်ိန္ေတြေလ..။
က်ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေဒါသေတြထြက္ေနလုိ႕ မ်က္ႏွာၾကီးေတာင္ အနီေရာင္ေျပာင္းေနရွာျပီ..။
က်ေနာ္တို႕ထက္ ပုိဒုကၡေရာက္တာက ... တီဗီြရုိက္ဖုိ႕လာရတဲ့ သတင္းသမားေတြ ..။
သူတုိ႕ချမာ ကင္မရာ အၾကီးၾကီးေတြ .. သံုးေခ်ာင္းေထာက္တုတ္တိုင္ေတြ .. မီးလံုးေတြနဲ႕ တျခား ပစၥည္းပစၥယေတြကို ထမ္းပိုးေျပးလႊား ...
ဟုိနား တခါ ျပန္ခ် .. တခုခ်င္း ျဖဳတ္ျပ .. ထုတ္ျပ ..
ဒီနား တခါ ျပန္ျပ .. ျပန္သိမ္းနဲ႕ .. မလြယ္တဲ့အျဖစ္ပဲ ..။
၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ ေပၚလာမယ့္ .. မစၥတာဘန္ကီမြန္းရဲ႕ သတင္းကို ရိုက္ခြင့္ရဖုိ႕ .. လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာေတာ့ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ အခ်ိန္ေတြျပဳန္းခံေနရပါလား ..။
ေအာ္ .. လူ႕အခြင့္အေရးေလးစားလိုက္နာဖို႕ နည္းေပးလမ္းျပေနတ့ဲ ပင္မဌာနၾကီးရဲ႕ အ၀င္၀ကေနစျပီး ..
အေျခခံလူ႕အခြင့္အေရးေတြကို ခ်ိဳးေဖာက္ခံေနၾကရတာေလ ..။
“ကြာ .. မဟုတ္တာေတြ မေတြးနဲ႕ ..
ဒါ .. လိုအပ္လို႕ .. လံုျခံဳေရးအတြက္ .. ပဲြတက္လာသူေတြ အားလံုးအတြက္ ...
ေကာင္းတဲ့ေစတနာနဲ႕ လုပ္တာ ..
နားလည္စမ္းဘာ ...”
ကုိယ့္ကိုကုိယ္ ျပန္ေျဖာင့္ျဖ .. ေန႕လည္စာကို ၁၀ မိနစ္နဲ႕ အေျပးအလႊားစား ..
အဲဒီေနာက္ .. သြားရမယ့္ ရံုးခန္းကို က်ေနာ္တို႕ တခ်ိဳးတည္း ေျပးရပါေတာ့တယ္ ..။
ဆရာေတြက အခ်ိန္ေလးစားတိက်တယ္လုိ႕လည္း .. နာမည္ၾကီးတယ္ မဟုတ္လား။
... ... ...
က်ေနာ္က ဘန္ေကာက္ ကုလသမဂၢရံုးမွာ ျပဳလုပ္တဲ့ ဒီလူ႕အခြင့္အေရးေန႕ အထိမ္းအမွတ္ပဲြမွာ ...
မိမိထင္ျမင္ခ်က္ကို ေဖာ္ျပမယ့္ ေက်ာင္းသားတေယာက္အေနနဲ႕ လာခြင့္ရခဲ့တာပါ။
က်ေနာ့္လုိပဲ ကုိယ္ပုိင္ ထင္ျမင္ ယူဆခ်က္ေတြကို ပါ၀င္ေဆြးေႏြးၾကမယ့္ သူေတြကေတာ့ ထိုင္းႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ တျခားတကၠသုိလ္ေတြက ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား ၅ ေယာက္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
အစီအစဥ္က “လူငယ္ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ စကားသံ” ..။
က်ေနာ္တို႕ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးရမယ့္ ေခါင္းစဥ္က ...
“လူသားဂုဏ္သိကၡာႏွင့္ တရားဥပေဒ” ..။
... ... ...
အခမ္းအနားမတိုင္ခင္ က်ေနာ္တို႕အားလံုး ကုလသမဂၢေကာ္မရွင္ရံုးခန္းတခုထဲမွာ အဲဒီက အစီအစဥ္ျပဳလုပ္သူေတြနဲ႕ တုိင္ပင္ၾကရပါတယ္ ..။
က်ေနာ္တုိ႕ ေရးထားတဲ့ ေျပာဆို ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို သူတုိ႕က ျပန္ဖတ္ျပီး .. ျပဳျပင္သင့္တာေတြ ျပဳျပင္ေပးပါတယ္။
ျပႆနာက အဲဒီမွာ စပါတယ္ ..။
... ... ...
က်ေနာ္ ေရးထားတာေတြထဲမွာ ...
ျမန္မာႏုိင္ငံမွာရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အျမစ္တြယ္လာခဲ့တဲ့ ေယဘူယ် ေနာက္ခံသမိုင္း ..
ဒီစစ္အာဏာရွင္ေတြေၾကာင့္ ေသေၾကပ်က္စီးခဲ့ရတဲ့ ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအတြက္
ဒီကေန႕အထိ “လူသားဂုဏ္သိကၡာနဲ႕ တရားဥပေဒ” ဆိုတာကို ျပန္လည္ရယူ မေပးႏုိင္ေသးတဲ့အေၾကာင္း ..
ျပီးတဲ့ခဲ့စက္တင္ဘာမွာ မိမိတုိ႕ သေဘာထားဆႏၵကို ျငိမ္းခ်မ္းစြာေဖာ္ထုတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ..
ေသြးလႊမ္းခဲ့တဲ့အေၾကာင္း ..
ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြကိုယ္တိုင္ ဒီဆႏၵေဖာ္ထုတ္မႈမွာ ပါ၀င္လာရတာဟာ .. စစ္အစုိးရကာလရွည္ၾကာစြာ မ်က္ကြယ္ျပဳထားတဲ့ ..
အေျခခံ လူသားအခြင့္အေရး ..
လူသားဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားလိုက္နာေရး ..
တရားမွ်တမႈ ျပန္လည္ေဖာ္ေဆာင္ေပးေရး .. ဆုိတာေတြကို ေတာင္းဆိုဖို႕ျဖစ္ေၾကာင္း ..
ဒါေပမယ့္ .. ဘုန္းၾကီးေတြအပါအ၀င္ .. လူ႕အခြင့္အေရး ေတာင္းဆိုတုိက္ပဲြ၀င္သူေတြ ထပ္ျပီး ..
ေျပးလႊား .. ပုန္းေအာင္း .. ဖမ္းဆီး .. ႏိွပ္စက္ခံေနရေသးေၾကာင္း ..
ဘယ္သူဘယ္၀ါမွန္း ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ မရလုိက္ႏုိင္ခင္မွာပဲ .. လူ႕ေလာက ကေန ထြက္ခြာသြားၾကရေၾကာင္း ..
ဒီလူေတြအတြက္ တရားမွ်တမႈ .. လူသားဂုဏ္သိကၡာကို ကာကြယ္ေဖာ္ထုတ္ေပးဖုိ႕ ..
အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္ေတြ .. ႏုိင္ငံတကာနဲ႕ ကုလသမဂၢတို႕က အျမန္ဆံုး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေပးဖုိ႕ တာ၀န္ရွိေၾကာင္း ..
ျမန္မာႏုိင္ငံအပါအ၀င္ .. တကမၻာလံုးမွာရွိတဲ့ ႏုိင္ငံအသီးသီးကို လူ႕အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးမႈ တာ၀န္ေတြ မေရာက္ရွိႏုိင္သေရြ႕ ..
“လူသားဂုဏ္သိကၡာနဲ႕ တရားဥပေဒ” ရရွိေရးဆိုတဲ့ ဦးတည္ရာကို ေရာက္ရွိႏုိင္မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ..
ျမန္မာႏုိင္ငံ အခုလတ္တေလာ ၾကံဳေတြ႕ရတဲ့ ကိစၥမွာဆုိရင္ အာဆီယမ္လုိ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြက ..
အႏိွပ္စက္ခံ ျပည္သူေတြဘက္ကေန ရပ္တည္ျပီး .. တရားဥပေဒနဲ႕ လူသားအခြင့္အေရးကုိ ကာကြယ္ေပးသင့္ေၾကာင္း ..
အခုေတာ့ .. အာဏာရွင္စစ္အစုိးရဘက္က လုိက္ျပီး .. တရားဥပေဒကို ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းပဲ မ်က္ကြယ္ျပဳလုိက္ၾကေၾကာင္း ..
ဒီလုိသာဆုိရင္ ကုလသမဂၢရဲ႕ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္ေတြ .. လူ႕အခြင့္အေရးကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္မႈ လမ္းစဥ္ေတြဟာ .. တာ၀န္ရွိႏုိင္ငံေတြရဲ႕ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈ မရွိတာေၾကာင့္ .. အေကာင္အထည္ေပၚဖို႕ .. အမ်ားၾကီးေႏွာင့္ေႏွးသြားႏုိင္ေၾကာင္း ..
တကယ္ေတာ့ .. ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို အျမစ္တြယ္ၾကီးထြားေစတဲ့အထဲမွာ ..
ကုလသမဂၢအေနနဲ႕ အဓိကတာ၀န္ရွိေၾကာင္း ..
ကုလသမဂၢဟာ .. မီးဖြားေလးကို ေတာမီးၾကီးျဖစ္ေအာင္ ၾကီးထြားေစခဲ့ေၾကာင္း ..
ဒါေၾကာင့္ .. ေနာက္ဆက္တဲြအေနနဲ႕ .. က်ေနာ္တို႕လုိ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြဟာ ကမၻာနဲ႕အ၀ွမ္းမွာ ႏွိမ့္ခ်ခဲြျခား ဆက္ဆံခံေနရလုိ႕ .. သိမ္ငယ္ေနၾကရေၾကာင္း ..
က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ .. ညဘက္အခ်ိန္မေတာ္ဆိုရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ .. နဲနဲရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးေနရာမိ်ဳးေတြ ေရာက္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ .. ကိုယ့္ကိုကုိယ္ “ျမန္မာလူမိ်ဳး” ပါလုိ႕ ထုတ္မေျပာရဲတဲ့အေၾကာင္း ..
ဘာလုိ႕လည္းဆိုေတာ့ .. က်ေနာ္တို႕ အိမ္နီးခ်င္းေတြက .. က်ေနာ္တို႕ ဘယ္ကလာတယ္ဆိုတဲ့ ေနာက္ခံကိုပဲၾကည့္ျပီး .. က်ေနာ္တုိ႕ဟာ လူသားေတြပါလား ဆိုတာကို ေမ့ေနၾကလုိ႕ပါ ..ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ..
က်ေနာ္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ကေတာ့ .. ဘယ္ေနရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ “သာတူညီမွ်” တဲ့ ဆက္ဆံေရးမိ်ဳးကိုပဲ လိုခ်င္ေၾကာင္း ..
“သာတူညီမွ်” ဆုိတာ .. ခင္ဗ်ားကိုယ္တုိင္ သူမ်ားက တေလးတစား ဆက္ဆံတာကို ခံခ်င္တာမိ်ဳး ျဖစ္ေၾကာင္း ..
“သူမ်ားကို ကုိယ္ ဆက္ဆံတဲ့ ပံုစံ” နဲ႕ “သူမ်ားက ကိုယ့္ကုိဆက္ဆံတာကို ခံခ်င္တဲ့ ပံုစံ” ဟာ တသမတ္တည္း ျဖစ္သင့္ေၾကာင္း ..
ဒါမွလည္း ခင္ဗ်ားဟာ လူ႕အခြင့္အေရးကို တန္ဖိုးထားသူအျဖစ္ .. တရားမွ်တမႈကို ျမတ္ႏုိးသူအျဖစ္ ရပ္တည္ႏုိင္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ..
က်ေနာ္ယံုၾကည္တဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာ ..
“မိမိတဦးတည္းရဲ႕ ရပိုင္ခြင့္ေတြကိုပဲ .. ေတာင္းဆို ကာကြယ္တာမိ်ဳး မဟုတ္ပါေၾကာင္း ..
မိမိရဲ႕ အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်ျပီး .. လူ႕အဖဲြ႕အစည္းရဲ႕မွ်ေျခကို ညီညြတ္တည္ျငိမ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးႏုိင္တာမိ်ဳး ျဖစ္ေၾကာင္း ..”
ဒါေၾကာင့္ .. ဒီလုိလူ႕အခြင့္အေရးမိ်ဳးကို တန္ဖိုးထားတဲ့ ..
လူ႕အခြင့္အေရး ကာကြယ္ .. ေတာင္းဆိုေပးသူမိ်ဳးေတြ ..
လူတန္းစားမိ်ဳးစံုမွာ လိုအပ္ေနပါေၾကာင္း ..
ဒီလုိလူစားေတြမ်ားမွလည္း ကမၻာၾကီး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ဆက္လက္ တည္ရွိေနဖို႕ ..
ကူညီ ထိန္းမေပးႏုိင္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ..
... ... စတဲ့ စတဲ့ .. အေၾကာင္းေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ပါ၀င္ပါတယ္။
... ... ...
တကယ့္ကို စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႕ပဲ .. လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုေရးသားခြင့္ကို ရာႏႈန္းျပည့္ ေထာက္ခံေနတဲ့ ကုလသမဂၢရံုးၾကီးထဲမွာ က်ေနာ့္စာတမ္းေလးချမာ ဆင္ဆာမိသြားခဲ့ပါတယ္ ..။
ျမန္မာႏုိင္ငံအေၾကာင္းကိုပဲ အဓိက ေဖာ္ျပေနသလို မျဖစ္ေစခ်င္လုိ႕ ..
ႏုိင္ငံတကာ သံအမတ္ေတြ အမ်ားၾကီးလာမွာဆုိေတာ့ .. sensitive ျဖစ္တာေတြ မပါေစခ်င္လို႕ ..
အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြကို .. အျပစ္ျမင္တာေတြ မေျပာေစခ်င္လုိ႕ ..
ျမန္မာႏုိင္ငံထဲမွာ ကုလသမဂၢရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈေတြကို .. အဆင္မေျပျဖစ္သြားမွာ စုိးရိမ္လုိ႕ ..
ဆိုတဲ့ ... စုိးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈေပါင္း မ်ားစြာနဲ႕ ..
က်ေနာ့္စာတမ္းေလးအစား.. သူတို႕ အေခ်ာသတ္ထားတဲ့ စာတမ္းကို ဖတ္ခုိင္းခဲ့ပါတယ္ ..။
က်ေနာ္လည္း တတ္ႏုိင္သေရြ႕ အေကာင္းျမင္ဘက္က ေရးထားတာမို႕လုိ႕ .. က်ေနာ့္စာတမ္းကိုပဲ ဖတ္ပါရေစလုိ႕ ေျပာပါတယ္။
ေနာက္ဆံုး .. ေစ်းဆစ္ရင္းနဲ႕ က်ေနာ့္စာတမ္းထဲက ေနာက္ဆံုးပုိင္းက က်ေနာ့္ကိုယ္ပိုင္ အျမင္ေလးေတြကို ကံေကာင္းေထာက္မစြာ ေျပာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္ ..။
ဒါကလည္း .. အထက္အရာရွိက အျပင္ထြက္သြားတုန္း .. က်န္ခဲ့တဲ့ လက္ေထာက္တာ၀န္ရွိသူကုိ က်ေနာ္ေျပာလုိက္လုိ႕ပါ ..။ သူ႕ချမာလည္း တျခားစာတမ္းေတြကုိ စစ္ေဆးေနရေတာ့ .. က်ေနာ့္ကို ခပ္ျမန္ျမန္ျပီး ေအးေရာ ဆိုျပီးမ်ား ခြင့္ျပဳလုိက္သလားမသိ ..။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ .. က်ေနာ္ ကံေကာင္းပါတယ္ ..။
က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာေတြကို .. ေျပာခြင့္ရလုိက္ပါတယ္ ..
သူတုိ႕ေျပာခုိင္းတဲ့ .. သၾကားဖံုး အေကာင္းစားစာေၾကာင္းေတြကို မေျပာပဲ .. ကိုယ္လႊတ္ခ်င္တာေတြပဲ လႊတ္ခြင့္ရလုိက္လုိ႕ပါ..။
ဒါလုိနဲ႕ပဲ ...
ျမန္မာႏုိင္ငံအေၾကာင္း အက်ဥ္းခံ်ဳးေျပာ ..
စစ္အာဏာရွင္အေၾကာင္းနဲ႕ တရားမွ်တမႈဆိုတာ လံုး၀ဥသံု ဆိတ္သုဥ္းေနတဲ့အေၾကာင္းေျပာ ..
လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိခြင့္ဆိုတဲ့ .. အေျခခံလည္းျဖစ္ အေရးလည္းၾကီးတဲ့ အခြင့္အေရးေလးေတာင္ မရွိတဲ့အေၾကာင္းေျပာ ..
က်ေနာ္ယံုၾကည္တဲ့ လူ႕အခြင့္အေရးအေၾကာင္းကိုေျပာ ...
ေျပာေနရငး္နဲ႕ ေဟာလ္ခန္းမၾကီးရဲ႕ ေနရာအႏွံ႕ကို .. က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြ ေ၀့၀ိုက္ၾကည့္လုိက္မိတယ္ ..။
ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႕ စိတ္၀င္တစား နားေထာင္ေနတဲ့ ..
ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြ .. အစိုးရအဖဲြ႕၀င္ေတြ..
သံအမတ္ေတြ .. လူ႕အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြ ..
ေနာက္ဆံုး .. က်ေနာ့္ကို မခံခ်ိမခံသာနဲ႕ ျပံဳးျပေနရရွာတဲ့ .. အႏွီ ကုလသမဂၢအရာရွိဆီအေရာက္မွာ ..
က်ေနာ့္အၾကည့္ကိုလည္း ရပ္ ..
က်ေနာ့္ စာတမ္းလည္း ျဖတ္ ..
ရင္ထဲမွာလည္း ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႕ ..
အျပည့္အ၀မဟုတ္ေတာင္ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာေလးေတြ တစိတ္တပိုင္းေျပာခြင့္ရလုိက္လုိ႕ ..
လူ႕အခြင့္အေရးေန႕ဆုိတာ .. နဲနဲ ပီျပင္သြားတယ္လုိ႕ ခံစားရင္း..။
... ... ...
ကုလသမဂၢအေဆာက္အအံုအထဲမွာလည္း ..
ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ေစတနာဆိုသည္မ်ားနဲ႕ ..
လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုပိုင္ခြင့္ဆုိတဲ့ အေျခခံလူ႕အခြင့္အေရးဟာ ..
မပီျပင္ ၀ိုးတ၀ါးျဖစ္ေနျပီး ..
လက္တလံုးျခား .. ပညာရွိနည္းေတြနဲ႕ .. ခ်ိဳးေဖာက္ခံေနရပါလားဆိုတာ ..
လူ႕အခြင့္အေရးေန႕ အထိမ္းအမွတ္ .. အေတြ႕အၾကံဳသစ္တခုအျဖစ္ .. ရရွိလုိက္ပါတယ္ ..။
99
၁၀ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၀၇။
တနၤလာေန႕။

ဖတ္မိသမွ် ေ၀မွ်ျခင္းပါ။

စိတ္ေတြ ညစ္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ...
စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ေတြ မ်ားရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ...
စိတ္ကုန္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ...
စိတ္ပိန္ရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ...
ဒီလိုအေျခအေနေတြမွာ ...
ကိုယ့္ကိုကုိယ္ အလိုမက် ... ဒါမွမဟုတ္ အရာရာကို အလုိမက် ... ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
ဒီလုိျဖစ္ေနတုန္း .. ဖတ္မိလိုက္တာေလးက ...
“ပိေတာက္ပြင့္သစ္” မဂၢဇင္းထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ...
“မင္းထင္ကိုကုိၾကီး” ရဲ႕ ...
... ျခင္ေထာင္ျဖဳတ္ခဏ္း ...
ညစ္ေန .. ကုန္ေန .. ပိန္ေနတဲ့ .. စိတ္ေတြ ..
အခုေတာ့ .. ျပားေနပါလား ဆိုတာ သိသြားျပီ ..။
ခံစားၾကည့္ပါ .. တုိေပမယ့္ ရင္ထဲေရာက္ပါတယ္။
... ... ... ...
ျခင္ေထာင္ျဖဳတ္ခဏ္း။

ငါ့စိတ္ေအာက္မွာ ငါပိေနတာလား ..
ငါ့ေအာက္မွာ ငါ့စိတ္ပိေနတာလား ..
ငါေရာ ငါ့စိတ္ေရာ တခုခုေအာက္မွာ ပိေနတာလား ..
ပိေတာ့ ပိေနျပီ ..
ငါ့ကို ဆဲြထုတ္လုိက္ေတာ့ .. အသက္ပါမလာဘူး ..
ငါဟာလည္း မမွတ္မိေလာက္ေအာင္ ..
ျပားေနလုိ႕ ..
ငါ့မ်က္လံုး အျပား ..
ငါ့ပါးစပ္ အျပား ..
ငါ့နား အျပား ..
အဲသည္မွာ ... ငါ့အိပ္မက္ဆံုးျပီး ငါလန္႕ႏုိးေတာ့တာပဲ ..။
ငါျငိမ္ျငိမ္ေလး ဆက္အိပ္ေနေပမယ့္ ..
ငါ့စိတ္ေတြ မျငိမ္ဘူး ..
ငါ့အိပ္ေနတုန္း ျခင္ေထာင္ျပဳတ္က်လာမွာပဲ .. ေၾကာက္ေနတယ္။
ျခင္ေထာင္ေအာက္မွာ ငါပိေနရင္ .. ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ..
ျခင္ေထာင္ျဖဳတ္အိပ္မွ ျဖစ္မယ္ ..
ျခင္ေထာင္ျဖဳတ္ဖို႕ ကုတင္ေပၚကအဆင္း ..
ျငိမ္ျငိမ္ေလး၀ပ္ေနတဲ့ ေၾကာင္ကို တက္နင္းတယ္ ..
ျငိမ္ျငိမ္ေလး ၀ပ္ေနတဲ့ေၾကာင္လညး္ .. ႂကြက္ေခ်ာင္းေနတာထင္ပါရဲ႕ ..။
ျငိမ္ျငိမ္ေလး ၀ပ္ေနတဲ့ေၾကာင္ ...
ျပားမ်ားျပားသြားျပီလား ..
ဖေယာင္းတုိင္ထြန္းျပီး ၾကည့္ေတာ့ ..
ျငိမ္ျငိမ္ေလး ၀ပ္ေနတဲ့ေၾကာင္ကို မေတြ႕ဘူး ..
စာအုပ္တအုပ္ကိုပဲ ေတြ႕တယ္ ..
ကမၻာၾကီးျပားျပီ ဆိုလား .. .. ..
ဘယ္သူ ဖိလိုက္တာလဲ .. .. .. ။

မင္းထင္ကုိကုိၾကီး

အလင္းကဲြခ်ိန္။

ဒီမနက္ .. အိပ္ယာက ႏုိးႏိုးခ်င္းပဲ ..
အခန္းအျပင္ကို ကမန္းကတန္း ထြက္ၾကည့္လိုက္မိတယ္ ..။
ဘာမွ အၾကီးအက်ယ္ ထူးဆန္းေနလို႕ မဟုတ္ပါဘူး ..။
ဒါေပမယ့္ .. အရင့္ အရင္ေန႕ေတြနဲ႕ မတူပဲ ..
နဲနဲေလးပဲ ကြာျခားေနတယ္ ..။
အဲဒါက .. ရာသီဥတု ..။
တေလွ်ာက္လံုး ပူလာခဲ့တဲ့ .. ရာသီဥတုက ..
ဒီမနက္ေတာ့ .. နဲနဲ မ်က္ႏွာသာေပးပံု ရတယ္ ..။
မပူမေအးနဲ႕ .. ေနရတာ အေတာ္ေလး
သက္ေတာင့္သက္သာ ျဖစ္ေနတယ္ ..။
ဒါနဲ႕ပဲ .. အျပင္ထြက္လုိက္ေတာ့ ..
ျမဴလႊာပါးပါးေလးေတြ ပတ္၀န္းက်င္တခုလုံးကို ရစ္သိုင္းလို႕ ..
မႈန္မႈန္မိႈင္းမိႈင္းနဲ႕ .. ျမင္ျမင္သမွ် .. မီးခိုးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ ေရေဆးပန္းခ်ီကားတခုလိုပဲ ..။
အျမဲတမ္းလုိလို .. ပူပူေလာင္ေလာင္ .. ႏႈတ္ခြန္းဆက္တတ္တဲ့ ေနမင္းၾကီးေတာင္ ..
ခဲေရာင္အလႊာပါးပါးေတြ ေအာက္မွာ ထူးထူးဆန္းဆန္းကို .. ေအးခ်မ္းးးး..လုိ႕ ..။
သဘာ၀ ပန္းခီ်ကားမွာ ေငးေမာေနတုန္း .. ခံစားလိုက္ရတာက ..
ခပ္ေအးေအး .. ခပ္ျမျမ တိုက္ခတ္လာတဲ့ .. ေလႏုေအး ..
ဒီေလမိ်ဳးက .. အေရွ႕ေျမာက္အရပ္က လာတာမိ်ဳး ..
ဒီလုိေအးပံုမိ်ဳးက ..
ေရခဲေတာင္ေတြကို ျဖတ္သန္းလာတဲ့ ေလေၾကာင္းမိ်ဳး ..
အခုျဖစ္ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မိ်ဳးနဲ႕ ..
ဒီလို ေလမိ်ဳး .. တုိက္ခတ္ ျဖစ္ေပၚေစတာ .. ေဆာင္းရာသီမွာမွေလ ..။
ဒါဆို ..
ရုတ္ခနဲ သတိ၀င္လုိက္တာက ..
အခု .. ေဆာင္း၀င္ျပီေပါ့ ..။
ဖြင့္ထားတဲ့ ေရဒီယုိကလည္း .. ဒီေန႕ ..
သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႕လုိ႕ ေၾကညာေနတယ္ ..။
ေပ်ာ္စရာၾကီး ..
မိုးကုန္ျပီ .. ေဆာင္းေရာက္ျပီ ..။
သီတင္းလည္း ကြ်တ္ျပီ ..။
... ... ...
ေပ်ာ္ေနတာေလးက ခဏပါပဲ ..။
သီတင္းကြ်တ္ေတာ့ေရာ ဘာလုပ္ႏုိင္မွာမုိ႕လုိ႕လဲ ..။
ရန္ကုန္နဲ႕အေ၀းမွာ .. ျမန္မာျပည္နဲ႕အေ၀းမွာ ..
သီတင္းကြ်တ္ဆိုတာလည္း ..
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အဓိပၸါယ္ ရွာမေတြ႕ႏိုင္ ..။
အရင္ကဆို .. ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ..
ကိုယ္ေနထုိင္တဲ့ .. ရန္ကုန္ျမိဳ႕ထဲမွာ ..
ကိုယ္တို႕ မိသားစုေတြ တစုတစည္းတည္း ရွိတဲ့ ..
ပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ က်ဥ္းက်ဥ္းစုပ္စုပ္ကေလးထဲမွာ ..
စုရံုး စုရံုးနဲ႕ .. ကြ်က္ကြ်က္ကို ညံလို႕ ..
သီတင္းကြ်တ္ကို ဘယ္လို ဆင္ႏႊဲၾကမလဲဆိုျပီး ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ေနၾကရလုိ႕ေလ ..။
ကေလးေတြက .. လက္တြန္းမီးပံုးလွည္းေလးေတြ လုပ္ဖို႕ ..
ေရာင္စံုစကၠဴေတြ .. လုိအပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြ ၀ယ္ၾက ..
လူၾကီးေတြကို သူတို႕အတြက္ ကူလုပ္ခုိင္းၾက .. ။
ေနာက္ဆံုး .. မေအာင္ျမင္ေတာ့လည္း .. ေရာင္းတန္းေလးေတြပဲ ၀ယ္လုိက္ၾကရ ..။
လူလတ္ပိုင္းေတြကလည္း ..
အိမ္မွာ ဆီမီးထြန္းဖို႕ ..
ရပ္ကြက္က ဆီမီးထြန္းပဲြေတြမွာ ကူညီဖို႕ ..
လူၾကီးမိဘေတြကို ကန္ေတာ့ဖို႕ ..
ဆရာသမားေတြကို ကန္ေတာ့ဖို႕ ..
ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ရာ ဘုန္းၾကီးေတြကို ကန္ေတာ့ဖို႕ ..
ရပ္ကြက္ေတြ .. ျမိဳ႕နယ္ေတြက က်င္းပၾကတဲ့ ပဲြလမ္းေတြမွာ ဆင္ႏႊဲၾကဖို႕ ..
ေယာက္ယက္ခတ္ .. ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ၾကီး အလုပ္ေတြရႈပ္ၾကလို႕ ..။
(အေရးၾကီးတာ က်န္ေသးတယ္ ..)
လူပိ်ဳ .. အပိ်ဳေတြကလည္း မအားမလပ္ႏုိင္ၾကရွာဘူး..
ဒီအခ်ိန္က .. မဂၤလာအမႈျပဳသူေတြမ်ားတဲ့ အခ်ိန္မဟုတ္လား ..။
ေနရာတုိင္းမွာ .. လင္းလက္ ထိန္ေတာက္လို႕ ..
လူတိုင္း မ်က္ႏွာမွာလည္း .. အျပံဳးေတြ ေ၀ဆာလုိ႕ ..
ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးကမ္းစြန္႕ၾကဲျခင္းေတြနဲ႕ .. ၾကည္ႏူးေအးခ်မ္းလို႕ ..။
အံု႕အံု႕မိႈင္းမိႈင္း .. စုိစုိစြတ္စြတ္ .. မိုးတြင္းကေန
လြတ္ေျမာက္လာလို႕လည္း ..
ရာသီဥတုေရာ .. လူေတြရဲ႕ စိတ္ဥတုေရာ ..
ေငြေရာင္အနားသတ္ေတြလို ၾကည္လင္ ရႊင္ပ်လုိ႕ ..။
... ... ...
တကယ္ေတာ့ .. သီတင္းကြ်တ္ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြထဲက ..
အဓိက .. အႏွစ္သာရကေတာ့ ..
တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္မွာ .. ေမြးေက်းဇူးဆပ္တဲ့အေနနဲ႕ ..
မယ္ေတာ္မိနတ္သားကို တရားေရေအးတိုက္ေကြ်းျပီး ..
လူ႕ျပည္ ျပန္ႁကြလာတဲ့ .. ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားကို ၾကိဳဆိုကန္ေတာ့တာပါပဲ ..။
လူသားေတြျဖစ္တဲ့ က်ေနာ္တို႕ေတြလည္း ..
မိမိတို႕ ရွင္သန္ၾကီးျပင္းခြင့္ေတြကို .. ေက်းဇူးဆပ္တဲ့ အေနနဲ႕တမိ်ဳး ..
စိတ္အလုိမက်တုိင္း .. ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္ခဲ့တိုင္း ..
ျပႆနာရွာခဲ့မိတာေတြ .. ျပစ္မွားခဲ့မိတာေတြ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္တဲ့ အေနနဲ႕တဖံု ..
ေဟာဒီ .. သီတင္းကြ်တ္ကာလမွာ ...
မိမိတို႕ရဲ႕ ေမြးမိခင္ .. ေကြ်းဖခင္ေတြကို ..
အတည့္အလင္း ၀န္ခ် ေတာင္းပန္ ကန္ေတာ့ၾကပါတယ္ ..။
ခဏပဲ မေက်မနပ္ ျဖစ္ျဖစ္ ..
အခ်ိန္အၾကာၾကီးပဲ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ၾကျဖစ္ျဖစ္ ..
ဒီအခါသမယေလးမွာ .. အရာအားလံုး ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေပ်ာ္၀င္သြားႏုိင္ၾကပါတယ္ ..။
ဒါေလးကိုက ..
ခ်စ္စရာ .. တန္ဖိုးထားစရာ .. အားက် အတုယူစရာ .. ျဖစ္ေနေလေတာ့
လူမိ်ဳးျခားေတြအေနနဲ႕ ..
က်ေနာ္တို႕လုိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ သီတင္းကြ်တ္မီးထြန္းပဲြနဲ႕ ..
၀ပ္တြား မာန္ေလ်ာ့ ကန္ေတာ့ၾကတဲ့ပဲြကို .. အံ့အားသင့္စရာလုိ႕ ထင္ျမင္ယူဆၾကတာ ၾကံဳခဲ့ရဘူးပါတယ္ ..။
ဘာပဲေျပာေျပာ ..
အႏွစ္သာရျပည့္၀တဲ့ ပဲြေတာ္ေတြရွိတာ ..
ေငြေၾကးဓနေတြ ျပည့္စံုေပါမ်ားတဲ့ .. ကမၻာေပၚက ဘယ္ႏုိင္ငံမွာမွ မေတြ႕ႏုိင္တဲ့ ရိုးရာဓေလ့ေတြ ပိုင္ဆုိင္ထားတာ ..
ခဲြျခမ္းစိတ္ျဖာျပီး .. ျဖန္႕က်က္ေတြးေခၚႏုိင္တဲ့ .. အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ကို ေလ့လာခြင့္ .. ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ခြင့္ရတာ ..
က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ ျမန္မာႏုိင္ငံေပါ့ ..။
ဒီႏုိင္ငံမွာ လူျဖစ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းလိုက္လဲ ..။
သို႕ေသာ္လည္းတဲ့ .. ေပါ့ေလ ...။
... ... ...
“ဒီသီတင္းကြ်တ္မွာ ဘာပဲြေတာ္မွ ျပဳလုပ္ခြင့္မရွိဘူး” .. လုိ႕
စစ္အစိုးရ သတင္းထုတ္ထားေၾကာင္း ..
“ပုိက္ဆံမရွိေတာ့ .. ကန္ေတာ့တာေတြ ဘာေတြလည္း ..
အရင္လုိ လုပ္ႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး” .. လို႕
ရန္ကုန္ျမိဳ႕မွာ ေနထုိင္သူတေယာက္က ေျပာဆိုသြားေၾကာင္း ..
သတင္းေၾကညာသြားသူရဲ႕ အသံကို ..
ဖြင့္ထားတဲ့ ေရဒီယုိအုိေလးက ဆက္လက္လႊင့္ထုတ္ေနဆဲ ..။
သီတင္းကြ်တ္ဆိုတာ ..
ျမန္မာျပည္ျပင္ပမွာ ေရာက္ေနတဲ့ .. က်ေနာ္တေယာက္တည္းအတြက္ အဓိပၸါယ္မရွိတာမဟုတ္ေတာ့ ..
အက်ဥ္းက်ေနရွာတဲ့ .. ျမန္မာတျပည္လံုးနဲ႕လည္း အတိအလင္း မသက္ဆိုင္ေတာ့ပါလား ..။
... ...
မ်က္ေစ့ေရွ႕က .. မႈန္ပ်ပ် ျမင္ကြင္းေရ ..
ခဏတာ ျမင္ကြင္းအျဖစ္သာ .. ေကာင္းမယ္ထင္ပါရဲ႕ ..။
က်ေနာ္တုိ႕တုိင္းျပည္ကိုေတာ့ ..
ဒီလုိ မသဲမကဲြ .. မႈန္မႈန္မႈုိင္းမႈိင္းဘ၀ထဲမွာ .. ဆက္ျပီး မျမဳပ္ႏွံ ထားပါရေစနဲ႕ေတာ့ ..။
ဓေလ့ ရိုးရာေတြ ဆက္လက္ရွင္သန္ခြင့္ရဖုိ႕အတြက္ ..
အလင္းကဲြခ်ိန္ကို အျမန္ေရာက္ရွိႏုိင္ပါေစ ..။
ဒီဆုေတာင္းက ..
“ဒီလျပည့္ညမွာမ်ား .. ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား ဆင္းသက္လာခဲ့လွ်င္ဟု” ရည္စူးပါသည္ ..။

ၾကယ္ေတြ ေျခြတဲ့ အရာ ...။

“တစံုတရာဟာ …

ၾကယ္ေတြေႂကြေအာင္ …

ျပဳလုပ္ေပးေနတယ္ …”

ကိုငွက္ၾကီးရဲ႕ သီခ်င္းစာသား တပုိင္းတစေလးပါ ..။

ဒီစာသားကို အခုမွ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆိုင္ဘာလို႕ လာရြတ္မိေနပါလိမ့္ ..။

ရင္ထဲမွာ ပိုျပီးလြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြး ခံစားမိလုိက္တယ္ ..။

ေႂကြသြားတဲ့ ၾကယ္ေတြအတြက္ပါ ..။

က်ေနာ့္ၾကယ္ေတြနဲ႕.. ကိုငွက္ၾကယ္ေတြ..

တူခ်င္လည္း တူမယ္ ..

မတူခ်င္လညး္ မတူဘူး ..

ေသခ်ာတာကေတာ့ ၾကယ္ေတြတိုင္းမွာ ..

ေတာက္ပလင္းလက္တဲ့ အလင္းတန္းေတြ ပိုင္ဆုိင္ၾကတယ္ ..။

ျပီးေတာ့ ဒီအလင္းေတြကိုလည္း ..

နည္းမိ်ဳးစံုနဲ႕ အစြမ္းကုန္ ျဖာလင္းတတ္ၾကတယ္ ..။

တည္ရွိေနတုန္းမွာလည္း လင္းလက္ေပးၾကသလို ..

ေႂကြလြင့္ ပ်က္စီးသြားတဲ့အခါလည္း ..

က်န္ရွိသမွ် အလင္းအားနဲ႕ ..

က်န္ရစ္သူေတြကို ႏႈတ္ဆက္သြားတတ္စျမဲပဲ မဟုတ္လား..။

ဒါေၾကာင့္ .. ၾကယ္ေတြေႂကြသြားတာကို ျမင္သိႏုိင္တာေပါ့..။

အခုလည္း ..

အေရာင္စံုတဲ့ ၾကယ္ေတြကို က်ေနာ္ ျမင္ေနရတယ္ ..။

အ၀ါေရာင္ ..

အျဖဴေရာင္ ..

အစိမ္းေရာင္ ..

အျပာေရာင္ ..

.

.

.

အဆံုးသတ္မွာ .. အနီေရာင္ ..

နီနီရဲရဲ .. အရြယ္စံုတဲ့ .. ၾကယ္ေတြ ..

လက္တကမ္းေလးမွာတင္ပဲ ..

လင္းကနဲ .. လက္ခနဲ ..

အေရွ႕ဘက္ မိုးကုပ္စက္၀ိုင္းဆီကို ..

အေနာက္ဘက္ ခပ္အုပ္အုပ္ေတာတန္းေတြအဆံုးကို ..

အရပ္မ်က္ႏွာအႏွံက တိမ္တိုက္မဲမဲေတြေအာက္ကို ..

အဆံုးအစမဲ့တဲ့ .. ဟင္းလင္းျပင္ အေမွာင္တြင္းေတြထဲကို ..

ေႂကြလြင့္ သက္ဆင္းသြားၾကတယ္..။

က်ေနာ္အပါအ၀င္ ရပ္ၾကည့္ေနသူေတြဆီကို ..

အနီရင့္ရင့္ အလင္းတန္းေတြ ..

ပက္ျဖန္းေပးသြားခဲ့တယ္ ..။

“ခဏေလာက္ ေစာင့္ေပးၾကပါအံုး ..”

“မသြားၾကပါနဲ႕ ..”

… … …

… … …

ႏွလံုးသားမွာ ေျဗာင္းဆန္လို႕ ..

ဦးေႏွာက္မွာလည္း ေဆာက္တည္ရာ မရႏုိင္ေတာ့ ..။

က်ေနာ္ဆိုတာ ..

မေႂကြခင္ကလည္း ေစာင့္ၾကည့္ ၾကည္ႏူးေနရံု ..

ေႂကြလြင့္သြားၾကေတာ့လည္း ..

ေမွ်ာ္ၾကည့္ ေၾကကြဲေနရံု ..

ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းခြင့္ေတြ မတတ္သာခဲ့ .. မတတ္ႏုိင္ခဲ့ ..။

စာနာ နားလည္ျခင္းေတြနဲ႕သာ ..

အံတင္းတင္းၾကိတ္လို႕ ..။

… … …

… … …

အနက္ရင့္ရင့္ပဲေတြ ၾကီးစုိးတဲ့ …

အရုိင္းအစုိင္း အရပ္ေဒသတခုမွာ …

အလင္းေတြ .. အလင္းေတြ ..

ျပန္လည္ လင္းရွင္း အသက္၀င္လာဖို႕တဲ့ …

က်ေနာ့္ ၾကယ္ေတြ … အဲဒီမွာ

ေတာင္ပံုယာပံု ပံုလုိ႕ …။

ဒီလုိပဲေတာ့ ေပ်ာက္ကြယ္ မသြားႏုိင္ေကာင္းပါဘူး ..။

က်ေနာ့္ ၾကယ္ေလးေတြ ဦးခုိက္သြားတဲ့ ..

က်ေနာ့္ ၾကယ္ေလးေတြ ယံုၾကည္သြားတဲ့ ..

က်ေနာ့္ ၾကယ္ေလးေတြ တံတားခင္းေပးသြားတဲ့ ..

က်ေနာ့္ ၾကယ္ေလးေတြကို မေႂကြ ေႂကြေအာင္ .. ေျခြေနတဲ့ ..

အဲဒီ … တစံုတရာ ဆိုတာ … … …

“အမွန္တရား” .. တခု။

ဒီအမွန္တရားကို ..

“လြတ္လပ္ျခင္း ..

တရားမွ်တျခင္းေတြနဲ႕ ..

ထံုမႊန္းထားသတဲ့ဗ်ာ .. ။

… … …

ၾကယ္ေတြ ...

အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႕ ..

ေႂကြေနၾကတုန္း …

ဟုိးးးးးးးးးး … … …

အနက္ရင့္ရင့္ေတြပဲ ၾကီးစုိးတဲ့ …

အရုိင္းအစုိင္း အရပ္ေဒသတခုမွာေလ …။

တရားမွ်တ လြတ္လပ္ပါေစ .. အမိျပည္။

ဓာတ္ေလွကားထဲကအထြက္ တုိက္နံရံေပၚက နာရီၾကီးကို လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ .. မနက္ ရ နာရီေတာင္ထိုးေနျပီ .. ။
“ေနာက္က်ေတာ့မွာပဲ .. ျမန္ျမန္သြားမွ” ဆိုတဲ့အေတြးက လူကိုတြန္းပို႕ေနတယ္ ..။
ဒီေန႕ စေနေန႕ ..။
ရံုးပိတ္ရက္ဆုိေတာ့ .. ပတ္၀န္းက်င္တခုလံုးက ျငိမ္သက္လုိ႕ ..။
အရင္ေန႕ေတြဆို ဒီအခ်ိန္မွာ ရံုးသြားေက်ာင္းသြားသူေတြနဲ႕ သက္၀င္လႈပ္ရွားေနျပီ ..။
က်ေနာ္ေနတာက ကားမွတ္တိုင္နဲ႕ အေတာ္ေ၀းတဲ့ လမ္းက်ိဳလမ္းၾကားထဲမွာ ..။
ဟုိနားတစု ဒီနားတစုျဖစ္ေနတတ္တဲ့ ..
ဆိုင္ကယ္စီးဖုိ႕ ေစာင့္ေနသူေတြလည္းမရွိ ..
ဆိုင္ကယ္ေမာင္းပို႕သူေတြကိုလည္း မေတြ႕ရ ..။
က်ေနာ့္မ်က္ေစ့တဆံုးမွာ လူသူအသြားအလာ ကင္းရွင္းေနတဲ့ လမ္းသြယ္ေလးက .. ျငိမ္သက္ ေအးခ်မ္းလို႕ ..။
လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ဖို႕ ကြန္ကရစ္ခင္းထားတဲ့ လမ္းေလးေပၚကို ေျခခ်မိတယ္ဆိုရင္ပဲ ..
ခပ္ေသာ့ေသာ့ ေျပး၀င္လာတဲ့ေလရူးတခ်က္ ..
က်ေနာ့္ ဆံပင္တုိတုိေတြ ရႈပ္ပြကုန္တဲ့အထိ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သြားခဲ့တယ္။
က်ေနာ့္ ေျခလွမ္းေတြရဲ႕ ဦးတည္ရာက ..
ဒီေန႕ျပဳလုပ္မယ့္ .. ေအာက္ေမ့ သတိရျခင္း ဂုဏ္ျပဳပဲြ အထိမ္းအမွတ္တခု ရွိရာကို ..။
အခု က်ေနာ္ေနထိုင္ေနတဲ့ .. ထုိင္းႏုိင္ငံမွာလည္း
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ရဲ႕ ဒီေန႕မိ်ဳးမွာပဲ ..
ဒီမုိကေရစီတုိက္ပဲြတခု ျဖစ္ပြားခဲ့ဖူးတယ္တဲ့ ..။
လက္နက္မဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႕ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာက ..
အာဏာရွင္စစ္အစိုးရဆီကေန အမွန္တရားကို ..
အသက္ေပးေတာင္းဆို သြားခဲ့တာတဲ့ ..။

credit - ထံုခ်ိဳင္း ၀ိနိခ်ကူလ္
ေအာက္တိုဘာ ၆၊ ၁၉၇၆။
ထမာဆတ္ တကၠသိုလ္၀င္းအတြင္း၊ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕၊ ထုိင္းႏုိင္ငံ။

အဆက္မျပတ္ ပစ္ခတ္လိုက္တဲ့ ေသနတ္သံေတြ နားထဲျပန္ၾကားမိတယ္ ..။
CNN ကျပသြားတဲ့ ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္ေကာင္မွာ အခုတေလာေလးကမွ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ပစ္ခတ္မႈေတြ ..။
အခ်ိန္တုိတိုအတြင္းမွာ .. စစ္ေျမျပင္လုိ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရတဲ့ .. ျမိဳ႕ေတာ္ရန္ကုန္ ..။
အကာအကြယ္အတြက္ ဦးတည္ရာမဲ့ အသက္လု ေျပးေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီး ..။
အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ဘုန္းၾကီးအေလာင္းေတြ ..။
က်ည္ဆန္ထိမွန္ ေသဆံုးသြားတဲ့ ..
ပထမဆံုးေသာ ႏုိင္ငံျခားသား ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ရဲ႕ ဆို႕နင့္ဖြယ္ရာ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္..။
ဖ်က္စီး လုယက္ခံလိုက္ရတဲ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ ..။
ေပၚေပၚထင္ထင္တမိ်ဳး .. တိတ္တဆိတ္တမိ်ဳးနဲ႕ ..
အဖမ္းဆီးခံရျပီး .. ေသမွန္း ရွင္မွန္း သတင္းမရႏုိင္တဲ့ ျပည္လူေတြ .. ဘုန္းၾကီးေတြ ..။
ျမင္သမွ် .. ၾကားသမွ် ..
ေၾကကြဲစရာ .. စက္ဆုပ္စရာ ..
ေဒါသျဖစ္စရာ .. ယူၾကံဳးမရႏုိင္စရာ ..
မခံမရပ္ႏုိင္စရာ .. မယံုႏုိင္စရာ .. ။
ရက္စက္ၾကပါတယ္ဆိုတဲ့ ကမၻာေပၚက စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရအဆက္ဆက္ေတြေတာင္ လုိက္မမွီႏုိင္တဲ့ .. ရက္စက္မႈနည္းလမ္းမိ်ဳးစံု .. ေကာက္က်စ္မႈပံုစံ အဖံုဖံုကို ဖြင့္ခ်ျပသခဲ့တဲ့ ..
ျမန္မာျပည္က ကမ္းကုန္ေအာင္ မိုက္တြင္းနက္ေနတဲ့ ..
အာဏာရွင္တစုနဲ႕ အာဏာရွင္ေနာက္လုိက္တသိုက္ ..
အခုထိလည္း .. အစိုးရအမည္ခံနဲ႕
ျပည္သူေတြကို ေပၚေပၚထင္ထင္ပဲ ဓားျပတုိက္ေနေလရဲ႕ ..။

ကုလသမဂၢၾကီးမွဴးတဲ့ ႏုိင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းကေရာ ..
ျမန္မာျပည္နဲ႕ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ ..
ဘာေတြမ်ား အေရးတၾကီး ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့သလဲ ..။
အခုထက္ထိေတာ့ “အေသအခ်ာ .. အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္” ဆိုတဲ့ စကားကိုပဲ ..တြင္တြင္ေျပာေနၾကတုန္း ..။
ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြမွာေတာ့ စကၠန္႕တုိင္း မိနစ္တိုင္းမွာ သူတို႕အသက္ေတြနဲ႕ရင္းျပီး ..
အမွန္တရားနဲ႕ လူပီသစြာ လြတ္လပ္ေနထိုင္ခြင့္အတြက္ တုိက္ပဲြ၀င္ေနၾကတုန္း ..။
၈၈ တုန္းက သတင္းအေထာက္အထားေတြ မလံုေလာက္လို႕ ..
ႏုိင္ငံတကာက သတင္းေတြမရလုိ႕ ..
အေရးမယူႏုိင္ခဲ့ဘူးလုိ႕ ေျပာၾကတယ္ ..။
ဒါဆို အခုက်ေတာ့ေရာ ..
နည္းပညာနဲ႕ တာ၀န္သိ ႏုိင္ငံသား သတင္းေထာက္ေတြရဲ႕ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈေတြေၾကာင့္
သတင္းဓာတ္ပံု အေထာက္အထားေတြ အမ်ားၾကီး ..
ျမင္ေတြ႕ .. သက္ေသျပႏုိင္ခဲ့ျပီပဲ ..။
လူေျပာသူေျပာေတြကုိ ျပန္ေရးထားတဲ့သတင္းေတြ ဆိုရင္ေတာင္ ..
သတင္းစစ္မွန္မႈရာႏႈန္းမျပည့္လို႕ ဆိုျပီး ယံုဖို႕ ခက္ေနၾကအံုးမယ္ ..။
အခုေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ေနတုန္း အမိအရ ယူထားလုိက္ႏိုင္တဲ့ သတင္းဓာတ္ပံုေတြ ..
လႈပ္ရွားမႈ ပံုရိပ္ေတြေၾကာင့္ .. အျဖစ္အပ်က္ရဲ႕ စစ္မွန္မႈရာႏႈန္းဟာ ..
ျပည့္၀တယ္ဆုိတာထက္ေတာင္ ေက်ာ္လြန္ေနခဲ့ပါျပီ ..။
ဒါေတာင္မွ .. ဘာေတြ ေစာင့္ေနၾကေသးတာလဲ ..။
ေနာက္ထပ္ အေထာက္အထားေတြ .. ေပးဆပ္မႈေတြ ..
ဘယ္ေလာက္မ်ားေအာင္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကဦးမွာလဲ ..။

ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ပစ္ခတ္လို႕ က်ဆံုးသြားသူေတြ ..
ရိုက္သတ္လို႕ အသက္ေပးသြားရသူေတြ ..
လူသူမသိ ဖမ္းဆီး ႏွိပ္စက္ခံရျပီး ေသဆံုးသြားခဲ့သူေတြ ..
အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ဆက္လက္ ႏွိပ္စက္ခံေနရသူေတြ ..
ေသဆံုးသြားသူေတြနဲ႕ အက်ဥ္းက်ခံသူေတြရဲ႕ မိဘအသိုင္းအ၀ိုင္းေတြ ေတာင္ေလာင္ေနရတဲ့ အပူမီးေတြ ..။
လူလူခ်င္းေတြရဲ႕ အသက္ေတြ .. ဘ၀ေတြ .. ေသာကဗ်ာပါဒေတြ ..
လူလူခ်င္းေတြေၾကာင့္.. ဒီထက္ပိုျပီး မေပးဆပ္တန္ရာပါဘူးေလ ..။
... ... ...
အိမ္နီးခ်င္းေတြေတာ့ ရွိပါရဲ႕ .. အိမ္နီးခ်င္းေကာင္းေတြ မဟုတ္ ..။
ေပၚေပၚထင္ထင္ လူသတ္ေနတာကို ျမင္ၾကားေနရက္နဲ႕ ..
“ငါနဲ႕မဆိုင္” ဆိုျပီး ေန ေနသူေတြလည္း ရွိေနေလရဲ႕ ..။
ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို မထိခိုက္လို႕ ၀င္ျပီး ဟန္႕တားစရာမလိုဘူးလို႕ ..
ဇြတ္တင္းခံေနသူေတြကုိလည္း အခုမွ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္လိုက္ရရဲ႕ ..။
မျဖစ္လြန္းလို႕သာ ေျပာလုိက္ရတယ္ ..
အကိ်ဳးစီးပြားေတြကို အထိခိုက္မခံႏိုင္တဲ့ အတၱသမားေတြရဲ႕ ရုပ္လံုးေတြလည္း အပီအျပင္ ေပၚလြင္လာေလရဲ႕ ..။
“ျငိမ္းခ်မ္းေရး” လိုလားပါတယ္ ..
“လူ႕အခြင့္အေရး” ကုိ အေလးထားပါတယ္လို႕ ..
အေမာဆို႕ေအာင္ ေျပာေနသူေတြ ..
ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း သက္ေသျပရမယ့္ အခ်ိန္မွာမွ ေတြေ၀ေနၾကတာ ..
အံ့အားသင့္စရာ ..။
ဓမၼ နဲ႕ အဓမၼ တိုက္ပဲြမွာ ..
အမွန္တရားဘက္က ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္ေပးဖို႕ ၀န္ေလးေနၾကသူေတြက ..
ဘယ္လို ျငိမ္းခ်မ္းေရးမိ်ဳးကို အဓြန္႕ရွည္ေစမွာလဲ ..
ဘယ္လို လူ႕အခြင့္အေရးမိ်ဳးကို ကာကြယ္တည္တံ့ေစမွာလဲ ..
သူတုိ႕ေျပာေျပာေနတဲ့ ..
ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ ..
လူ႕အခြင့္အေရးဆိုတာ ..
စာရြက္ေတြေပၚမွာပဲ ေျခခ်ဳပ္မိေနၾကရွာတာကိုး ..။
... ... ...
ကုလသမဂၢ .. လူ႕အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ရံုး ..
လံုျခံဳေရးေကာင္စီ .. ဥေရာပႏုိင္ငံမ်ား အစည္းအရံုး ..
အာစီယမ္ .. အေမရိကန္ ..
တရုတ္ .. ရုရွ .. အိႏၵိယ .. ဆိုတဲ့ အေကာင္ၾကီးၾကီး အျမီးရွည္ရွည္ေတြ ..
“ကူညီမယ္” .. “မကူညီဘူး” ..
“၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ေရး” .. “မစြက္ဖက္ေရး” ..
“စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႕မယ္” .. “ပိတ္ဆို႕ဖို႕ သေဘာမတူဘူး” ..
“ႏုိင္ငံတကာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို မထိပါးဘူး” .. “လူ႕အခြင့္အေရးေလးပဲ ခိ်ဳးေဖာက္တာ” ..
ေကာ္ဖီေသာက္ရင္း .. ျငင္းခံုေနၾကတုန္း ..
သေဘာထားေတြ ကဲြလြဲလို႕ေကာင္းေနတုန္း ..။
ျမန္မာျပည္ထဲမွာေတာ့ ..

ငတ္ျပတ္ေနသူေတြ တုိးပြားလာတယ္ ..။
အဖမ္းဆီးခံေနရတဲ့ ကိန္းဂဏန္းေတြ .. ပိုမ်ားလာတယ္ ..။
ဘယ္သူမွ မသိလုိက္ပဲ .. ျပီးဆံုးသြားတဲ့ ဘ၀ေတြ .. မေရတြက္ႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္လာတယ္ ..။
အလင္းေရာင္ထဲမွာေတာင္ လံုျခံဳမႈ လံုးလံုးကင္းမဲ့လာတယ္ ..။
ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးး ... ... ...
ဘယ္သူ႕ကိုမ်ား တုိင္တည္ရပါ့ ..။
... ... ...
အားမလုိ အားမရစိတ္ေတြပဲ ၾကီးစိုးေနတယ္ ..။
ဘာမွမလုပ္ေပးႏုိင္တဲ့ ကိုယ့္ကိုလည္း ေဒါသေတြထြက္ ..။
ျမင္သမွ် ၾကားသမွ်ေတြမွာလည္း .. ေကာင္းကြက္ေတြ ရွာမေတြ႕ႏုိင္ ..။
အားအင္ေတြပဲခ်ည့္နဲ႕လာသလုိလုိ ..
ယံုၾကည္မႈေတြပဲ အားနည္းလာသလုိလုိ ..။
ကဲ .. ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ...
အမွန္တရားဆိုတာ တေန႕ေအာင္ျမင္မွာ က်ိန္းေသပဲ ..။
ဒါကိုပဲ ခုိင္ခုိင္မာမာ ယံုၾကည္ထားလုိက္ ..
အမွန္တရားကို အသက္စြန္႕ေတာင္းဆိုေပးသြားခဲ့တဲ့ ..
ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား.. ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူေတြရဲ႕ ၀ိညာဥ္ေတြ ..
က်ေနာ္တို႕နဲ႕အတူ ရွိေနေသးတယ္ ..။
ဆက္လက္ တုိက္ပဲြ၀င္ေနသူေတြလည္း .. ၀င္ေနၾကတုန္း ..။ ဒီေတာ့ ..
မနီးေသးေသာ ... (ဒါမွမဟုတ္)
မေ၀းေတာ့ေသာ ... တေန႕ ..။
ဒီအမွန္တရားရဲ႕ လင္းလက္မႈေတြ ..
အေသအခ်ာ ျဖန္႕က်ဲခ်လိုက္မွာပါ ..။
တာ၀န္ေက်တဲ့ .. တာ၀န္သိတဲ့ ..
ျမင့္ျမတ္တဲ့ .. ေနာင္လာေနာက္သားေတြအေပၚ အေျမာ္အျမင္ၾကီးတဲ့ ..
က်ေနာ္တို႕ႏုိင္ငံနဲ႕ .. က်ေနာ္တို႕ ႏုိင္ငံသားတုိင္းေပၚကိုေလ ..။
... ... ...
အင္း .. ေအာက္ေမ့ဂုဏ္ျပဳပဲြက်ရင္ေတာ့ ..
“မတရားျခင္းေတြ ဆံုးခန္းတိုင္ျပီး ..
တရားမွ်တျခင္းေတြ လႊမ္းမိုးလို႕ ..
အျမန္ဆံုး လြတ္လပ္ပါေစ .. အမိျပည္” လုိ႕ ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ဆုေတာင္းလုိက္အံုးမယ္ ..။
[ဓာတ္ပံုမ်ားကို ကိုထိုက္ဘေလာ့မွ ကူးယူေဖာ္ျပထားပါသည္။]

ပတၱနိကၠဳဇၨနကံ အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ။

အီးေမးလ္တခုကေနရထားတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးပါ။
က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒီစာဖတ္ျပီးမွ ဘုန္းၾကီးေတြ သပိတ္ေမွာက္ရတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို နားလည္သြားပါတယ္။
အလည္လာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္လည္း ဗဟုသုတတုိးေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႕ပါ ..။
ေဖာ္ျပမယ့္အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ...
“ပတၱနိကၠဳဇၨနကံ အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ” ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
... ... ... ... ... ...
အက်ယ္သို႕ ...

အက်ယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ ...

“ပတၱနိကၠဳဇၨနကံ” အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ။

“စက္တင္ဘာလ (၁၇) ရက္ေန႕ ေနာက္ဆံုးထားျပီး ပခုကၠဴျမိဳ႕က မတရားဖမ္းဆီး၊ ညွင္းပမ္းႏိွပ္စက္ခံၾကရတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြ ေက်နပ္သည္ထိ ေတာင္းပန္ရမယ္။

ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ သံဃာေတာ္ေတြက စစ္အစိုးရနဲ႕အေပါင္းပါေတြကို သပိတ္ေမွာက္ၾကမွာတဲ့” ဆိုတဲ့ သတင္းဟာ ျပည္တြင္းေရာ၊ ျပည္ပမွာပါ ဟုိးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သပိတ္ေမွာက္တာနဲ႕ စပ္လ်ဥ္းလုိ႕ သိခ်င္သူေတြလဲ ကမၻာအႏွံ႕-ဟုဆုိလွ်င္ မွားမယ္ မထင္ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ေတြ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ ပါဠိလို “ပတၱနိကၠဳဇၨန” အေၾကာင္းကို အၾကမ္းဖ်ဥ္း တင္ျပလိုပါတယ္။

သပိတ္ေမွာက္ႏုိင္ျခင္း အေၾကာင္းရင္းမ်ား။

တကယ္ေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြ သပိတ္ေမွာက္ပံုဟာ အလြန္ရိုးရွင္းပါတယ္။ သပိတ္ေမွာက္ႏုိင္ျခင္း အေၾကာင္းရင္း (၈) ခ်က္ရွိပါတယ္။

(၁) ဗုဒၶႆ အ၀ဏၰံ ဘာသတိ။ ဘုရားရွင္ကို ေစာ္ကားျခင္း။

(၂) ဓမၼႆ အ၀ဏၰံ ဘာသတိ။ တရားကို ေစာ္ကားျခင္း။

(၃) သံဃႆ အ၀ဏၰံ ဘာသတိ။ သံဃာေတာ္ကို ေစာ္ကားျခင္း။

(၄) ဘိကၡဴနံ အလာဘာယ ပရိသကၠတိ။ ရဟန္းေတာ္ေတြ လာဘ္လာဘ မရေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း။

(၅) ဘိကၡဴနံ အ၀ါသာယ ပရိသကၠတိ။ ရဟန္းေတာ္ေတြ ေနရာထုိင္ခင္း မရေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း။

(၆) ဘိကၡဴနံ အနတၳာယ ပရိသကၠတိ။ ရဟန္းေတာ္ေတြ အကိ်ဳးယုတ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း။

(၇) ဘိကၡဴနံ အေကၠာသတိ ပရိဘာသတိ။ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ဆဲေရးျခင္း ၾကိမ္းေမာင္းျခင္း။

(၈) ဘိကၡဴနံ ဘိကၡဴဟိ ေဘေဒတိ။ ရဟန္းေတာ္အခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္းကဲြျပားေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း - တုိ႕ပါပဲ။

ဒီ (၈) ခ်က္အနက္ တခ်က္ခ်က္နဲ႕ ညိစြန္းရင္ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ကိုမဆို သံဃာေတာ္ေတြအေနနဲ႕ သပိတ္ေမွာက္ပိုင္ခြင့္ (“ပတၱနိကၠဳဇၨန” ကံေဆာင္ခြင့္) ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ သပိတ္ေမွာက္ႏုိင္ျခင္းအေၾကာင္းရင္းေတြပါပဲ။

သပိတ္ေမွာက္တာ ဘယ္ေခတ္က စခ့ဲပါသလဲ။

အမွန္မွာ အခုေခတ္မွ အဆန္းထြင္ျပီး လုပ္တ့ဲကိစၥမဟုတ္ပါ။ ဗုဒၶလက္ထက္ကတည္းက ရွိခဲ့တာပါ။ လိစၦ၀ီမင္းတပါးဟာ အရွင္ဒဗၺကို သူ႕ဇနီးနဲ႕ ေဖာက္ျပန္တယ္ - လုိ႕ မဟုတ္တမ္းတရား စြတ္စြဲပါတယ္။ ထုိအေၾကာင္း ဗုဒၶသိေတာ္မူတဲ့အခါ အရွင္ဒဗၺကို သံဃာအလယ္မွာ စစ္ေဆးပါတယ္။ မဟုတ္ေၾကာင္းထင္ရွားတဲ့အခါ အဲဒီစြတ္စဲြသူကို သပိတ္ေမွာက္ခြင့္ ဗုဒၶက ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ျပန္လည္ေတာင္းပန္တဲ့အခါ သပိတ္ျပန္လွန္ေပးခဲ့ပါတယ္။

၄င္းအျပင္ ဗမာရာဇ၀င္မွာ “ခံုေတာ္ ေမာင္က်ဘမ္း” ဆိုလွ်င္ မၾကားဘူးသူ ရွားပါလိမ့္မယ္။ စကားတတ္၊ စကားကပ္တဲ့ေနရာ တကယ့္ဆရာၾကီးပါပဲ။ သူ႕အလုပ္က ေရွ႕ေန။ သူ႕ေခတ္သူ႕ခါက သူနဲ႕ တရားခြင္မွာ ရင္ဆုိင္ရသူေတြဟာ အရံႈးနဲ႕သာ ၾကံဳရလုိ႕ “ခံုေတာ္ ေမာင္က်ဘမ္း” ဆိုတဲ့ နာမည္ရထားသူပါ။ တေန႕ သူဟာ ရံုးေတာ္ကုိအလာ မေထရ္တပါးနဲ႕ဆံုေတာ့ “ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္က ၾကြလာသလဲ” လို႕ အထက္စီးေလသံနဲ႕ ေမးေလွ်ာက္ေတာ့ “ဆြမ္းခံလာတာပါ ဒကာၾကီး”လုိ႕ ေျဖတဲ့အခါ “ကိုယ္ေတာ္လို ထင္ရွားတဲ့သူက ဆြမ္းခံၾကြစရာ မလိုပါဘူး။ ဘယ္အိမ္သြားျပီး ဆြမ္းခံခံ ရပါတယ္။ အိမ္ရွင္မကို ပါးေတာင္ခ်ခဲ့လို႕ ရေသးတယ္” လို႕ ျပန္ေလွ်ာက္ေတာ့ “ဒီတခါေတာ့ ဒီဒကာကုိ ဆံုးမဖို႕ အခိ်န္တန္ျပီ” လုိ႕ေတြးျပီး ခံုေတာ္ ေမာင္က်ဘမ္းရဲ႕ အိမ္သို႕ ၾကြသြားပါတယ္။

ဘာေၾကာင့္ မေထရ္ျမတ္က အဲဒီလုိ ေတြးရသလဲဆိုရင္ တခါမွာ သံဃာေတာ္ေတြ ေရတြက္တဲ့အခါ ေမာင္က်ဘမ္းက “တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္” စသည္ျဖင့္ ေရတြက္တာကို “တပါး၊ ႏွစ္ပါး” လုိ႕ သံုးသင့္ေၾကာင္း အခ်ိဳ႕သံဃာေတာ္ေတြက မိန္႕ေတာ့ “အရိယာေတြေတာင္ မဂၢဌာန္ရွစ္ေယာက္၊ ဖလဌာန္ရွစ္ေယာက္လို႕ စာေပက်မ္းဂန္ေတြမွာ သံုးေသးတာ ကိုယ္ေတာ္တို႕ကို ဘာမို႕လို႕ တပါး၊ ႏွစ္ပါးစသည္ျဖင့္ သံုးရမွာလဲ” လို႕ မေခ်မငံ သံဃာ့အလယ္မွာ ေျပာဖူးတဲ့အခ်က္ကို ျပန္ျပီးျမင္ေယာင္လို႕ ျဖစ္ပါတယ္။

အိမ္ေရာက္တဲ့အခါ ေမာင္က်ဘမ္းကေတာ္က “အရွင္ဘုရား ကိစၥအထူးရွိလုိ႕လားဘုရား” လုိ႕ ေလွ်ာက္ေတာ့ “ေအး … ဆြမ္းခံလာတာ” မိန္႕ေတာ့ ေမာင္က်ဘမ္းကေတာ္လည္း ဆြမ္းဘာညာေလာင္းလွဴျပီး ဦးခ်၊ အရွင္ျမတ္ျပန္ၾကြခါနီးမွာ လက္အုပ္ခ်ီျပီး ရပ္ေနရွာတဲ့ ေမာင္က်ဘမ္းကေတာ္ရဲ႕ပါးကို “ျဖန္း” ကနဲခ်ကာ ျပန္ၾကြလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအရွင္ျမတ္ရဲ႕ဘဲြ႕ကေတာ့ အရွင္ဥတၱမတဲ့။ အရွင္ဥတၱမ-က ေမာင္က်ဘမ္းကေတာ္ကို ပါးရိုက္တဲ့သတင္းဟာ ဟုိးေလးတေက်ာ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေမာင္က်ဘမ္းလဲ အေတာ္ေဒါသထြက္သြားသတဲ့။ ေနာက္ဆံုး ရွင္ဥတၱမ-ကို သူ႕ဇနီးအားေစာ္ကားတဲ့အမႈနဲ႕ ရံုးေတာ္ကို တိုင္ပါတယ္။ အရွင္ဥတၱမကို ရံုးေတာ္က ဆင့္ေခၚျပီး အမႈစစ္ပါတယ္။ တရားလုိရဲ႕ေရွ႕ေနက ေမာင္က်ဘမ္းပါပဲ။ သူ႕အမႈကို ရံုးေတာ္မွာ ဦးတုိက္ေလွ်ာက္ေတာ့ အရွင္ဥတၱမ-က ေမာင္က်ဘမ္းစကားကို ကိုးကားျပီး “ကိုယ္ေတာ္လို ထင္ရွားတဲ့သူက ဆြမ္းခံၾကြစရာမလိုပါဘူး။ ဘယ္အိမ္သြားျပီး ဆြမ္းခံခံရပါတယ္။ အိမ္ရွင္မကို ပါးေတာင္ ခ်ခဲ့လို႕ ရေသးတယ္” လို႕ ေျပာတဲ့အတြက္ ေမာင္က်ဘမ္းစကားအတုိင္း ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း” ခုခံေခ်ပတဲ့အတြက္ ေမာင္က်ဘမ္းခမ်ာ အပဲြပဲြႏႊဲခဲ့သမွ် အရႈံးနဲ႕ ရင္ဆိုင္သြားရပါသတဲ့။

ေမာင္က်ဘမ္းရဲ႕စဲြခ်က္ဟာ သံဃာကိုေစာ္ကားျခင္းျဖစ္လို႕ သံဃာထုက မေက်နပ္သျဖင့္ ေမာင္က်ဘမ္း မိသားစု၊ အသိုင္းအ၀ုိင္းကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္းပန္ေတာ့ သပိတ္ျပန္လွန္လုိက္တာပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ကိုယ္ေတာ္ေလး အရွင္ဥတၱမလည္း “ရွင္ဥတၱမေက်ာ္”ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႕ ယေန႕တုိင္ ထင္ရွားေနဆဲပါပဲ။

ေနာက္ထပ္ အထင္ရွားဆံုး အနီးဆံုး အေထာက္အထားကေတာ့ ၁၉၉၀၊ မတ္လ၊ ရွစ္ေလးလံုး ႏွစ္ပတ္လည္ အျဖစ္ မႏၱေလးျမိဳ႕မွာ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းေလာင္းရာမွာ နအဖ(န၀တ) က ပစ္ခတ္ဖ်က္ဆီးခဲ့လုိ႕ ရဟန္းေတာ္အခိ်ဳ႕ ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႕ ပံ်လြန္သည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ န၀တကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖို႕ သံဃာေတာ္ေတြက ေတာင္းဆိုခဲ့ေပမယ့္ လက္မခံတဲ့အတြက္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႕မွာ န၀တနဲ႕တကြ သူ႕ရဲ႕လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕အစည္းအားလံုးကို သံဃသာမဂၢီအဖဲြ႕ ဥကၠဌဆရာေတာ္ ဦးေရ၀တ-ဦးေဆာင္ကာ သပိတ္ေမွာက္ ကံေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ထိုစဥ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး ေစာေမာင္က “ဘုန္းၾကီးေတြက သပိတ္ေမွာက္တယ္ေျပာတယ္။ ေမွာက္ေပါ့။ ဘာျဖစ္မွာလဲ..” လုိ႕ေတာင္ ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ သာသနာေရးဦးစီးဌာနက ညႊန္ခ်ဳပ္ ဦးအံ့ေမာင္-က အေသအခ်ာရွင္းျပမွ သပိတ္ေမွာက္မႈရဲ႕ အတိမ္အနက္ကို သေဘာေပါက္ကာ သပိတ္ကို ခဲြဖုိ႕ ၾကိဳးစားပါေတာ့တယ္။ ပထမဆံုးအေနနဲ႕ ဒီသပိတ္ေမွာက္တာဟာ မႏၱေလးမွာတင္ျဖစ္တာ ရန္ကုန္မပါဘူး-လုိ႕ ထင္ျပီး အားစမ္းတဲ့အေနနဲ႕ ကိုးထပ္ၾကီးဘုရားမွာ ကိုးရက္၊ ကိုးလ၊ ကိုးဆယ့္ကိုး၊ နံက္ ကိုးနာရီအခိ်န္၊ သံဃာအပါးကိုးရာကို သကၤန္းဒိြစံု၊ ေငြကိုးရာနဲ႕ ဆြမး္ကပ္ပဲြလုပ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕က သံဃာေတြက အလွဴမခံၾကတဲ့အခါ ကမန္းကတမ္း ေထာက္ၾကံ႕၊ ေမွာ္ဘီ၊ လွည္းကူး-စတဲ့ နီးစပ္ရာက ဘုမသိဘမသိ ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြကို အတင္းပင့္ျပီး ဆြမ္းကပ္ခဲ့ရပါတယ္။ စုစုေပါင္း ဘုစုခရု ႏွစ္ရာ႕ငါးဆယ္၊ သံုးရာခန္႕ရိွတယ္လုိ႕ ျမင္သိခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ တကယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ျပီး မဟန ဆရာေတာ္ၾကီးေတြကို သပိတ္ခဲြမဲ့အေၾကာင္း၊ အာဏာသံုးမဲ့အေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးေစာေမာင္ကိုယ္တုိင္ အသိေပးပါတယ္။ ထိုစဥ္က မဟန ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲခမာ၀ုဓ-က တရားေဟာပါတယ္။ အေရးေပၚေၾကျငာခ်က္ ပုဒ္မေတြထုတ္ျပီး မႏၱေလးကေက်ာင္းတိုက္ၾကီးေတြကို ကြန္မန္ဒိုတပ္သားေတြနဲ႕၀ိုင္းျပီးရွာ၊ သံဃာေတာ္ေတြကို ဖမ္းဆီးမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။

ထိုစဥ္က အဖမ္းဆီးခံ ထင္ရွားတဲ့ ဆရာေတာ္မ်ားကေတာ့ မစိုးရိမ္တုိက္ေဟာင္းဆရာေတာ္ အရွင္ေကာ၀ိဒါ ဘိ၀ံသ (သစအ - ဓမၼစရိယ)၊ မစိုးရိမ္တုိက္သစ္ ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇဘိ၀ံသ (သစအ - ဓမၼာစရိယ)၊ မရမ္းကုန္း တိပိ႗က မဟာဂႏၶာရံုေက်ာင္းတုိက္ အရွင္သုမဂၤလာလကၤာရ (တိပိ႗ကဓရ၊ ယခုပံ်လြန္)၊ အင္းစိန္ရြာမ တိုက္အုပ္ဆရာေတာ္ အရွင္တိေလာကာ ဘိ၀ံသ (သစအ - ဓမၼစရိယ)၊ သာေကတ ပါဠိကာရီဆရာေတာ္ အရွင္အဂၤ ိသ (ဒိြပိ႗က)၊ မဂၢင္ဆရာေတာ္ အရွင္၀ါသ၀ပဏၰိ (ဘာသႏၱရ ကြ်မ္းက်င္၊ ယခုပံ်လြန္)တုိ႕မွစ၍ ပုစြန္ေတာင္ ေညာင္ကုန္းေက်ာင္းတိုက္က ကိုရင္ရွင္ဓမၼာစာရ (၁၃)ႏွစ္သားေလးထိ ပိုက္စိပ္တုိက္ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ အျခားေသာ ထင္ရွား၊ မထင္ရွားရွိၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားလည္း က်န္ပါေသးတယ္။ ဘဲြ႕ေတာ္ေတြ ထည့္မေဖာ္ျပႏုိင္သည္ကို နားလည္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္။

စစ္အာဏာပိုင္မ်ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေတာင္းပန္ရိုးမရွိပဲ လက္နက္အားကိုးျဖင့္သာ ေျဖရွင္းေလ့ရွိသည္မွာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွစျပီး ယေန႕တုိင္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။

ယခုလည္း အားလံုးသိၾကတဲ့အတုိင္း ပခုကၠဴျမိဳ႕ရွိ သံဃာေတာ္မ်ားက လမ္းေလွ်ာက္ေမတၱာပို႕သည္ကို ေသနတ္ပစ္ေဖာက္ ျခိမ္းေျခာက္၊ ဦးပဇင္းသံုးပါးကို ဓာတ္တိုင္မွာ ၾကိဳးခ်ည္ျပီး ရုိက္၊ ေသနတ္ဒင္နဲ႕ထု၊ ရိုင္းရိုင္းစုိင္းစုိင္း ဆဲဆို၊ လူ၀တ္လဲခုိင္း၊ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္ - စတာေတြကို က်ဴးလြန္ေစာ္ကားခဲ့တဲ့အတြက္ သံဃာထုတရပ္လံုး၊ ျပည္သူတရပ္လံုးက မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ခဲ့ျပီး ယခုလို သပိတ္ေမွာက္ ကံေဆာင္ဖို႕ထိ ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္မွာ အပ္နဲ႕ထြင္းရမဲ့ဟာကို ေပါက္ဆိန္နဲ႕ထြင္းရေအာင္ လုပ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္းပန္ရမယ့္အစား သံဃာေတြကို တင္းၾကပ္ဖုိ႕ ဆရာေတာ္ေတြကကို ေသြးထုိး၊ သတင္းစာထဲကေန အမွားေတြေရးသား၊ အဖမ္းဆီးအႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ ဦးပဇင္းသံုးပါးကို တပါးေငြသံုးသိန္းစီေပးျပီး အျဖစ္မွန္ေတြကို မေျပာရန္ ျခိမ္းေျခာက္မႈေတြကို အတင့္ရဲစြာ ျပဳလုပ္လာၾကတဲ့အတြက္ ပိုမိုတင္းမာလာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

လတ္တေလာမွာလဲ ပခုကၠဴျမိဳ႕ေပၚရွိ ေက်ာင္းတုိက္အားလံုးကို တိုက္ခါဖို႕ဖိအားေပးသျဖင့္ ၀ါတြင္းကာလ မွာပင္ သံဃာေတာ္မ်ား ေနရပ္ဌာေနအသီးသီးသို႕ ျပန္ၾကြသြားၾကရပါျပီ။ ဒါ့အျပင္ စိုးရိမ္ဖြယ္ အေျခအေနကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေမတၱာပို႕ရာမွာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ .. အထူးသျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္လုိ႕ ယူဆခံၾကရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ လံုျခံဳေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္အႏၱရာယ္ၾကီးပါတယ္။ အမ်ားစုမွာ ရပ္ရြာေတြက ျဖစ္တဲ့အတြက္ သက္ဆုိင္ရာ စစ္တပ္၊ ရဲနဲ႕ အလိုေတာ္ရိေတြက အခ်ိန္မေရြး အႏၱရာယ္ေပးႏုိင္လုိ႕ အဲဒီအရွင္ျမတ္မ်ား သတိအထူးထားေစလုိပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ရပ္ရြာျပန္တာထက္ မႏၱေလးလုိ ျမိဳ႕ၾကီးေတြကို သြားၾကရင္ ပိုသင့္ေတာ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ၀ါတြင္းကာလျဖစ္လို႕ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးၾကံဳပါလိမ့္မယ္။

ေနရာတုိင္းမွာ ကမၼ၀ါစာ ဖတ္စရာလိုသလား။

တကယ္ေတာ့ ေနရာတုိင္းမွာ ကမၼ၀ါစာ ဖတ္စရာမလိုပါ။ တေနရာမွာ ကမၼ၀ါစာဖတ္လွ်င္ ကံေျမာက္ပါတယ္။ ၾကားသိၾကတဲ့ ရဟန္းသာမေဏတုိင္း၊ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ အားလံုးလုိက္နာရပါတယ္။ မလိုက္နာရင္ အျပစ္ (အာပတ္) သင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶရဲ႕ အဆံုးအမ ျဖစ္ပါတယ္။

သပိတ္ေမွာက္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လုိလုပ္တာလဲ။

သပိတ္ေမွာက္တယ္ဆိုတာ သပိတ္အေမွာက္ခံရတဲ့ မိသားစု၊ အသိုင္းအ၀ုိင္း၊ အဖဲြ႕အစည္းစသည္တုိ႕နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ သာေရး၊ နာေရးကိစၥမွန္သမွ်ကို လိုက္လံျပီး တရားေဟာျခင္း၊ အလွဴခံျခင္း စသည္တုိ႕ကို မျပဳလုပ္ပဲ ၾကဥ္ဖယ္ထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႕နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥဟူသမွ် လံုး၀ကင္းရွင္းစြာ ေနျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္ေလာက္ၾကာသည္ထိ ေမွာက္ရမွာလဲ။

သပိတ္ေမွာက္ခံရသူေတြအေနနဲ႕ သံဃာေတာ္ကို ေက်နပ္သည္အထိ မေတာင္းပန္မျခင္း၊ တရားသျဖင့္ ေတာင္းဆိုတဲ့အရာေတြ မလိုက္ေလ်ာမခ်င္း သပိတ္ေမွာက္ထားပါလိမ့္မယ္။ အကယ္၍ သူတို႕အမွားကို ျမင္ျပီး ေတာင္းပန္၊ လိုက္ေလ်ာလာတဲ့အခါမွာလည္း သိမ္ထဲမွာ အနဲဆံုး သံဃာေလးပါးနဲ႕ ကမၼ၀ါစာကို ဖတ္ရပါတယ္။ အဲဒါကို “ပတၱဥကၠဳဇၹန” သပိတ္လွန္တယ္ - လုိ႕ ေခၚပါတယ္။

ဒီေဆာင္းပါးကို ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ ပတၱနိကၠဳဇၹနကံ အေၾကာင္းအရိပ္အျမြက္မွ် နားလည္ႏုိင္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုက်င္းပမဲ့ သပိတ္ေမွာက္ကံေဆာင္ပဲြဟာ သာသနာသမိုင္းမွာ စတုတၴေျမာက္ ေမာ္ကြန္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ မခံသည္ျဖစ္ေစ သမုိင္းကေတာ့ သက္ေသခံေနပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ျပီး အဲဒီသပိတ္ေမွာက္ ကံေဆာင္ပဲြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ရဟန္းမွန္သမွ်ဟာ အခိ်န္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ အဖမ္းဆီးခံရျပီး စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ ေထာင္က်ရံုတင္မက အသက္ပင္ ဆံုးရႈံးႏုိင္ေၾကာင္းကိုလဲ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေျခအေနေတြက သက္ေသခံေနပါေၾကာင္း တင္ျပရင္း …

(ဓမၼသည္ အဓမၼကို ေအာင္စျမဲ)

သက်ကုလ

(စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၀၇)

ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ အမွတ္တယ။

ကုိယ့္ဘေလာ့မွာ ဘာမွမေရးႏုိင္တာ ၾကာျပီ။ ဒါနဲ႕ပဲ ..
လာလည္ေနၾက သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ တန္ဖိုးရွိတာေလးလည္း ေပးခ်င္ ..
ကုိယ့္ဘေလာ့မွာ အသစ္ေလးလည္းတင္ျဖစ္ခ်င္တာနဲ႕ ..
ဆရာဦးဇင္လင္း ေရးသားထားျပီး .. ေခတ္ျပိဳင္မွာေဖာ္ျပထားတဲ့
အာဇာနည္ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအေၾကာင္းကို ..
(၉-၉-၀၇)ရက္ေန႕မွာ က်ေရာက္လာေတာ့မယ့္ ..
ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမေန႕ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
.... .... ...
ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဗိမာန္ကို ပႏၷက္ခ်ခဲ့သူ အာဇာနည္ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ ...။
ဇင္လင္း။

ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားတို႔ မေမ့သင့္မေမ့အပ္ေသာ ႏိုင္ငံ့အာဇာနည္မ်ားအနက္ ေရွ႕ဆုံးတန္းမွပါ၀င္ေသာ ရဟန္းအာဇာနည္တပါး ရွိသည္ကို သင္သိပါရဲ႕လားဟုေမးလွ်င္ ယေန႔ေခတ္ အသက္ (၃၀) ေအာက္ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ား အေျဖေပးႏုိင္ေကာင္းမွ ေပးႏိုင္ေပလိမ့္မည္။

ဤသို႔ဆိုရသည္မွာ ထိုရဟန္းအာဇာနည္ႀကီး ေပၚထြန္းခဲ့သည္မွာ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီေခတ္ကျဖစ္၍ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္တို႔ႏွင့္ အတန္ပင္စိမ္းေန၍ ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ႏွစ္ကာလအားျဖင့္ တြက္စစ္လွ်င္လည္း ဆရာေတာ္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္မွာ ဤစက္တင္ဘာ (၉) ရက္တြင္ (၆၈) ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္ခဲ့ေပၿပီ။ ထိုရဟန္းအာဇာနည္ ဆရာေတာ္၏ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္မ်ားမွာ အာဏာရွင္အဆက္ဆက္အား စိန္ေခၚလွ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ အာဏာသိမ္း စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္က ထိုရဟန္းအာဇာနည္၏ ဘြဲ႔နာမကို သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေပၚမွ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ဖယ္ရွားထားျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္သည္ ေခတ္လူငယ္တို႔မ်က္ေျချပတ္သြားရသည့္ အဓိကအခ်က္ ျဖစ္ေပသည္။

သို႔ေသာ္ သမိုင္းကို စိတ္၀င္စား၍ စာဖတ္ေလ့ရွိေသာ လူငယ္မ်ားအဖို႔မူ ထိုဆရာေတာ္၏ ဘြဲ႔နာမကို မွတ္မိႏိုင္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ “ကရက္ေဒါက္ ဂက္ေဒါက္” (Craddock, Get Out!) ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဆရာေတာ္ကို မွတ္မိၾကမည္ထင္ပါသည္။ ထိုအာဇာနည္အရွင္မွာ “ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ” ျဖစ္သည္။ ဆန္ေရစပါးႏွင့္ သယံဇာတမ်ဳိးစုံေပါႂကြယ္လွေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ စား၀တ္ေနေရး ခက္ခဲက်ပ္တည္းကာဆင္းရဲဒုကၡေရာက္ေနၾကရျခင္းသည္ “အစိုးရ ညံ့ဖ်င္းလြန္း၍ ျဖစ္သည္” ဟု ၁၉၂၁ ခုႏွစ္ မတ္လ (၂၃) ရက္ေန႔ ေဒးဒရဲၿမိဳ႕နယ္ ဆုကလပ္ရြာ တရားပြဲ၌ “ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ” က ေဟာေျပာခဲ့သျဖင့္ ၿဗိတိသွ်စစ္ပုလိပ္တို႔၏ ဖမ္းဆီး အက်ဥ္းခ် ခံခဲ့ရသည္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ “ဆရာေတာ္သည္ ႏိုင္ငံေရးအရ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခံရေသာ ပထမဦးဆုံး ရဟန္းအာဇာနည္ျဖစ္သည္၊ “ကရက္ေဒါက္” (Sir Reginlad Henry Craddock) သည္ ထိုစဥ္က ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒုတိယဘုရင္ခံျဖစ္သည္။

ဆရာေတာ္၏ ငယ္နာမည္မွာ “ေပၚထြန္းေအာင္” ျဖစ္သည္။ အဘ ဦးျမႏွင့္ အမိ ေဒၚေအာင္ေက်ာ္သူ တို႔မွ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ စစ္ေတြၿမိဳ႕ ႐ူပ ရပ္ကြက္၌ (၁၈၇၉ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၁၄) တြင္ဖြားျမင္သည္။ အသက္ (၁၅) ႏွစ္ အရြယ္တြင္ ကာလကတၱားမွ တကၱသိုလ္၀င္ခြင့္ ဆယ္တန္းေအာင္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ ေရစႀကိဳ စာသင္တိုက္၌ ဗုဒၶဘာသာ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားသင္ယူသည္။ ၁၉၀၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ရဟန္း၀တ္ျဖင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ သို႔ႂကြေရာက္၍ ကာလကတၱားရွိ အိႏၵိယအမ်ိဳးသားေကာလိပ္၌ ပါဠိ၊ သကၠဋ၊ ဘဂၤါလီ၊ မာဂရီ၊ ေရွးေဟာင္း ဟိႏၵဴစာေပမ်ားသင္ယူခဲ့သည္။ ထိုေက်ာင္း၌ပင္ ပါဠိ ပါေမာကၡအျဖစ္လည္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသးသည္။

၁၉၀၃ ခုႏွစ္တြင္ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွ တဆင့္ ျပင္သစ္၊ အဂၤလန္၊ ဂ်ာမနီတို႔သို႔ခရီးလွည့္၍ ႏိုင္ငံတကာအေရး အရာမ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့သည္။ ဥေရာပ၌ ရွိေနစဥ္ ၁၉၀၅ ခုႏွစ္ ႐ုရွ-ဂ်ပန္စစ္ျဖစ္ရာ ဂ်ပန္က အႏိုင္ရသည့္ သတင္းကို ၾကားသိရ၍ အလွ်င္အျမန္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာေသာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံအေၾကာင္းကို ေလ့လာလိုစိတ္ ျဖစ္လာသည္။ သို႔ျဖင့္ ဆရာေတာ္သည္ ၁၉၀၇ ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔သြားေရာက္ကာ တိုက်ဳိ ဗုဒၶဘာသာ တကၠသိုလ္တြင္ ပါဠိႏွင့္ သကၠဋဘာသာဆိုင္ရာ ပါေမာကၡအျဖစ္ (၄) ႏွစ္နီးပါး သင္ၾကားျပသခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ အျပန္ခရီးတြင္ ကိုရီးယား၊ မန္ခ်ဴးရီးယား၊ တ႐ုတ္၊ ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ၀င္ေရာက္ေလ့လာခဲ့သည္။

၁၉၁၁ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံျပန္ေရာက္ေသာအခါ သူရိယသတင္းစာတြင္ ႏိုင္ငံတကာ တိုးတက္ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ အေျခအေန အေထြေထြကို ႏိုင္ငံသားမ်ား ပညာဗဟုသုတရေစရန္ ေရးသားတင္ျပခဲ့သည္။ “၀ိုင္အမ္ဘီေအ” ကို စတင္ထူေထာင္ခဲ့ၾကေသာ ဦးဘေဘ၊ ဦးေမာင္ႀကီး၊ ဦးဘရင္တို႔ႏွင့္၄င္း၊ သူရိယသတင္းစာ စတင္ တည္ေထာင္ခဲ့ၾကသည့္ ဦးဘကေလး၊ ဦးလွေဖ အစရွိေသာ ထိုေခတ္ လူငယ္ လူလတ္မ်ားႏွင့္၄င္း၊ အဂၤလိပ္ လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ရန္ မည္သို႔ေဆာင္ရြက္သင့္ၾကေၾကာင္း ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးမႈမ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔လုပ္ခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ၏ ႏိုင္ငံေရးအျမင္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံကို အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္ေရးသို႔ ဦးတည္သည္။ လြတ္လပ္ေရး မရႏိုင္ေသးမီစပ္ၾကား ‘ဟုမၼ႐ူး’ေခၚ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ကိုယ့္အမ်ိဳးသားတို႔ ကိုယ္တိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေရးႀကိဳးပမ္းအားထုတ္ၾကဖို႔လည္း ေရးသားေဟာေျပာသည္။ ေခတ္ပညာတတ္လူငယ္ လူလတ္မ်ားကိုလည္း ဟုမၼ႐ူးသေဘာတရားစိတ္ဓာတ္မ်ားကို နား၀င္ေအာင္ ေဆြးေႏြးေျပာဆိုသည္။ အထူး သျဖင့္ အိႏၵိယႏိုင္ငံတြင္ရွိစဥ္က အိႏၵိယ-ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး ရရွိရန္ကိစၥမ်ားကို ကြန္ဂရက္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးသည္။ ဆရာေတာ္ကိုယ္တိုင္မွာလည္း ျမန္မာေဒသခြဲ ကြန္ဂရက္ပါတီ အဖြဲ႔၀င္ျဖစ္သည္။

၁၉၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ဆရာေတာ္သည္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသို႔ ဒုတိယအႀကိမ္ သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ဂ်ပန္တြင္ ဆရာေတာ္သည္ ပါဠိႏွင့္ သကၠဋဘာသာ ပါေမာကၡအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနစဥ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးရာကိစၥမ်ားကို ဂ်ပန္ေရာက္ တ႐ုတ္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသို႔လည္း သြားေရာက္ခဲ့၍ တ႐ုတ္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာ ဆြန္ယက္ဆင္ႏွင့္လည္းေတြ႔ဆုံသိကၽြမ္းခဲ့သည္။ ေဒါက္တာ ဆြန္ယက္ဆင္ႏွင့္ အာရွေဒသ လြတ္လပ္ေရးကိစၥမ်ား ေဆြးေႏြးခြင့္ရရွိခဲ့သည္။ ပထမ ကမၻာစစ္ၿပီးကာနီးတြင္ ဆရာေတာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ျပန္ႂကြလာသည္။ ထိုအခ်ိန္မွ စတင္၍ ျမန္မာလူထု နားမ်က္စိပြင့္ေစရန္ ႏိုင္ငံတကာမွ ရရွိခဲ့ေသာ အသိပညာ ဗဟုသုတမ်ားႏွင့္ ယွဥ္တြဲ၍ႏိုင္ငံေရး တရားမ်ားေဟာေျပာခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားမွာ စကားလုံးေျပာင္ေျပာင္ ထိထိမိမိရွိလွသျဖင့္ တရားပြဲတိုင္း တိုးမေပါက္ ေအာင္ စည္ကားသည္ဟု သိမီွသူမ်ား မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကသည္။ ဆရာေတာ္၏ ေဟာေျပာခ်က္ တရပ္မွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။

“ျမန္မာတိုင္းသူျပည္သားတို႔ဟာ က်ဳိးႏြံတယ္ဆိုတဲ့ ေအာက္တန္းက်စိတ္မ်ားကို ဖယ္ရွားပစ္ၾကရမယ္။ ျမန္မာတိုင္းသူျပည္သားတို႔ဟာ စြမ္းရည္သတၱိရွိေၾကာင္း၊ ပညာရွိေၾကာင္းနဲ႔ မဟုတ္မခံ စိတ္ဓာတ္ကို ျပရမယ္။ ဒီလိုျပႏိုင္ရင္ က်ဳပ္တို႔ကို ဘယ္သူကမွ ေစာ္ကားရဲ ဖိႏွိပ္ရဲမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဘယ္လိုအင္အား ႀကီးၿပီး ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့အစိုးရျဖစ္ျဖစ္ တိုင္းရင္းသားအေပါင္း စည္းလုံးညီညာစြာနဲ႔ တြန္းလွန္ ႏိုင္ၾကရင္ တာရွည္ခံႏိုင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကိုယ့္ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ေစခ်င္ရင္ ေနာက္မတြန္႔ၾကနဲ႔။

ေၾကာက္အားမပိုၾကနဲ႔၊ ဒုကၡကို ပဓာနမထားၾကနဲ႔၊ ဟုမၼ႐ူးတို႔ လြတ္လပ္ေရးတို႔ဆိုတာ က်ဳပ္တို႔ရထိုက္တဲ့ ကမၻာ့အေမြအႏွစ္ႀကီးမ်ားျဖစ္တယ္။ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီ၀ါဒသမားေတြက ဘယ္ေလာက္ပဲ ေႏွာင့္ယွက္ ေႏွာင့္ယွက္ တကယ္ရေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ့ သေဘာမွန္ဟာ တိုင္းသူျပည္သားတို႔ လက္ထဲမွာသာ ရွိတယ္။´

ထို႔ေၾကာင့္လည္း ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအား ေရွးေဟာင္းအေတြးအေခၚအယူအဆတို႔ကို ပယ္လွန္သူ၊ ၀ံသာႏုစိတ္ဓာတ္ တက္ႂကြေအာင္လႈံ႔ေဆာ္သူအျဖစ္ ထိုေခတ္လူထုကလက္ခံထားခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၀ံသာႏု အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားမႈစတင္ေဖၚေဆာင္ခဲ့သည့္ ‘ဂ်ီစီဘီေအအသင္းႀကီး’ ၏ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား ေအာင္ျမင္ေစရန္အတြက္လည္း ဆရာေတာ္က မ်ားစြာအေထာက္အကူျပဳခဲ့သည္။ “ကရက္ေဒါက္ ဂက္ေဒါက္” (Craddock, Get Out!) ဟူေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဆရာေတာ္နာမည္သတင္း ပိုမိုေပၚလြင္ ထင္ရွားလာသည္။ ဆရာေတာ္၏ ေဟာေျပာမႈမ်ားေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားေရးလႈပ္ရွားမႈလည္း ပိုမိုအရွိန္ရလာသည္။ လူထုအမ်ား ႏိုင္ငံေရး ႏိုးၾကားလာလွ်က္ ၀ံသာႏု အသင္းမ်ားလည္း တိုးတက္မ်ားျပား လာသည္။

သူရိယသတင္းစာကလည္း ဆရာေတာ္၏ ေဟာေျပာမိန္႔ၾကားခ်က္မ်ားကို ေထာက္ခံေရးသားခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္၏ အေတြးအျမင္သစ္ ေဆာင္းပါးမ်ားကိုလည္း သူရိယသတင္းစာက တခန္းတနားေဖၚျပခဲ့သည္။ သူရိယသတင္းစာတိုက္ကို ဆရာေတာ္၏ ဌာနခ်ဳပ္ဟုပင္ ထိုေခတ္က သတ္မွတ္ၾကသည္။ ဗုဒၶသာသနာ စည္ပင္တိုးတက္ေစရန္ ဦးစြာပထမ ကၽြန္ဘ၀က လြတ္ေအာင္လုပ္ရမည္ဟု ဆရာေတာ္က ေဟာေျပာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာအက်ိဳးအတြက္ ‘သံဃသမဂၢီမ်ား’ ထူေထာင္ဖြဲ႔စည္း၍ လြြတ္လပ္ေရး ရေအာင္ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ဟု ဦးဥတၱမကမိန္႔ၾကားသျဖင့္ ႏိုင္ငံအႏွံ႔တြင္ သံဃသမဂၢီမ်ားေပၚထြန္းလာကာ၊ ႏိုင္ငံေရးတရားေဟာေျပာသည့္ သံဃာေတာ္မ်ားတိုးပြားလာခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ၏ ေဟာေျပာခ်က္တခု၌ “ဒီတိုင္းျပည္ သူတပါးလက္ေအာက္ခံ ကၽြန္ႏိုင္ငံျဖစ္ေနရင္ ဒီတိုင္းျပည္က လူမ်ိဳးဟာလည္း ကၽြန္လူမ်ိဳး၊ ဒီလူမ်ိဳးကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာဟာလည္း ကၽြန္ဘာသာ ကၽြန္သာသနာ ျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ဘာသာ ကၽြန္သာသနာအျဖစ္က လြတ္ေအာင္ သံဃာေတာ္မ်ား ေက်ာင္းတြင္ က်ိန္းအိပ္မေနၾကဘဲ သံဃသမဂၢီအဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔ၿပီး ဒီတိုင္းျပည္ ဒီလူမ်ဳိး လြတ္လပ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္သင့္ၾကတယ္” စသည္ျဖင့္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဟာေျပာခဲ့သည္။

ဤသို႔ ဆရာေတာ္၏ ၀ါယမစိုက္ထုတ္မႈေၾကာင့္ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ (၁) ရက္ (၂) ရက္တြင္ သံဃသမဂၢီအဖြဲ႔ ေပါင္း (၃၀) ေက်ာ္မွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအစည္းအေ၀းကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ က်င္းပႏိုင္ခဲ့သည္။ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ား ဂ်ီစီဘီေအအသင္းေခါင္းေဆာင္မ်ားအပါအ၀င္ ရဟန္းရွင္လူ ပရိသတ္ငါးရာေက်ာ္ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ေဒးဒရဲၿမိဳ႕နယ္ ဆုကလပ္ရြာတရားပြဲအၿပီး ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမအား ႏိုင္ငံေရး လုပ္မႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ အျပစ္ေပးလိုက္ေသာအခါ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူအမ်ား မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ၾကရသည္။ ဆရာေတာ္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ‘ဂ်ီစီဘီေအ’ အသင္းႀကီးကို လူထုကပိုမိုေထာက္ခံ အားေပးလာခဲ့သည္။

ဆရာေတာ္သည္ ပထမအႀကိမ္ေထာင္က်ရာမွ ျပန္လြတ္လာၿပီးေနာက္ တျပည္လုံးလွည့္လည္၍ ႏိုင္ငံေရးတရားမ်ား ေဟာၾကားခဲ့ျပန္သည္။ “အဂၤလိပ္ပစၥည္းကို သပိတ္ေမွာက္ၾက” “အဂၤလိပ္ဆိုင္ေတြကို သပိတ္ေမွာက္ၾက” “တိုင္းရင္းျဖစ္ ပစၥည္းကို၀ယ္ယူအားေပးၾက” “တိုင္းရင္းသားဆိုင္ေတြမွာ ၀ယ္ယူ အားေပးၾက” “ဒို႔လူမ်ိဳးေတြ ညီၫြတ္မွ လြတ္လပ္ခ်မ္းသာမယ္” “ဟုမၼ႐ူး ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရေအာင္ ေတာင္းဆိုႀကိဳးပမ္းၾက” “ကရက္ေဒါက္ ဂက္ေဒါက္” (Craddock, Get Out!) စေသာ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား ေၾကာင့္ ၁၉၂၄ ခုႏွစ္ ရန္ကုန္ က်ဳံးႀကီးလမ္း နန္းေတာ္႐ုပ္ရွင္႐ုံတရားပြဲအၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ အဖမ္းခံရျပန္ သည္။ အဂၤလိပ္အစိုးရကို အၾကည္ညိဳပ်က္ေစေအာင္ ေဟာေျပာေၾကာင္း ျပစ္မႈထင္ရွားသည္ဆိုကာ အလုပ္ၾကမ္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ (၃) ႏွစ္ အျပစ္ေပးခံရသည္။

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းကို ျပန္လွန္ေလ့လာသည့္ အခါတိုင္း ၀ိုင္အမ္ဘီေအ ေခၚ ဗုဒၶဘာသာကလ်ာဏယု၀ အသင္း၊ ေနာင္ ဂ်ီစီဘီေအ ေခၚ ျမန္မာအသင္းခ်ဳပ္ႀကီး၏ ႀကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ားကို ခ်န္လွပ္ထား၍ မရႏုိင္ေပ။ ထု ျမန္မာအသင္းခ်ဳပ္ႀကီး တိုးတက္က်ယ္ျပန္႔လာေအာင္ အေထာက္အကူျပဳေပးခဲ့ရာတြင္လည္း သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ သံဃာ့သမဂၢီအဖြဲ႔မ်ား၏ ေထာက္ခံအားေပးမႈမ်ားမွာ အဓိကေနရာမွပါ၀င္ေပသည္။ ထိုသို႔သံဃာေတာ္မ်ား တိုင္းက်ိဳးျပည္က်ိဳးေဆာင္ရာ၌ ေရွ႕တန္းမွ တက္တက္ႂကြႂကြပါလာေအာင္ အဦးဆုံး ေဟာေျပာခဲ့ေသာ ဆရာေတာ္ကား ဦးဥတၱမပင္ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶ၏ စာေပက်မ္းဂန္မ်ားကိုသာ သင္အံေလ့လာ လွ်က္ တရားဘာ၀နာပြားမ်ားေနၾကကုန္ေသာ သံဃာေတာ္တို႔အေနျဖင့္ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ၏ ႏိုင္ငံတကာ အေတြ႔အႀကဳံမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို လက္ဦးတြင္ နားမ၀င္ႏိုင္ခဲ့ၾကေပ။ ေနာင္ႏွစ္အတန္ငယ္ၾကာေသာအခါ ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ၏ ႏိုင္ငံေရးတရားမ်ားမွာ စကားေ၀ါဟာရအရ မာေၾကာေသာ္လည္း လက္ေတြ႔ အႏွစ္သာရအရ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအတြက္ အမွန္ပင္အက်ိဳးျပဳ ၾကာင္း သိျမင္လာၾက၍ ၀န္းရံေထာက္ခံလာၾကသည္။

ထိုစဥ္က ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမႏွင့္ သူရိယသတင္းစာတို႔သည္ ၀ိုင္အမ္ဘီေအအသင္းကို ျပည္သူတရပ္လုံး ေထာက္ခံအားေပးလာေအာင္ စိုက္လိုက္မတ္တတ္လႈံ႔ေဆာ္ေရးသာခဲ့သျဖင့္ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္မ်ား တက္ႂကြလာခဲ့သည္။ ဦးဥတၱမ၏ ႐ိုးသားမႈ၊ ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့မႈ၊ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူထုအက်ိဳးကိုသာ ေရွး႐ႈမႈ တို႔ေၾကာင့္ ဆရာေတာ္ကို စံထားကာ သံဃာအမ်ား ျမန္မာအသင္းခ်ဳပ္ႀကီး၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားတြင္ ပါ၀င္လာၾကသည္။ အစည္းအေ၀းမ်ား၊ ကြန္ဖရင့္မ်ားတြင္ သံဃာေတာ္မ်ားပါ၀င္ ေဆြးေႏြးေဟာေျပာ လာၾကသည္။ သံဃာ့သမဂၢီအဖြဲ႔မ်ား ဖြဲ႔စည္းကာ ႏိုင္င့ံအေရးအရာမ်ား၌႔ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္လာၾကသည္။

အထက္တြင္ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒုတိယဘုရင္ခံ ကရက္ေဒါက္၏ ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို ဆန္႔က်င္ကာ ၀ိုင္အမ္ဘီေအကို ေထာက္ခံလွ်က္ ဟုမၼ႐ူးေတာင္းဆိုေဟာေျပာ ခဲ့သည္။ ဒိုင္အာခီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္တြင္ အမတ္ (၁၀၃) ေနရာ ရာထားေသာ္လည္း (၇၉)ဦးသာ ေရြးေကာက္ ခံ ျဖစ္သည္။ က်န္သူတို႔မွာ ဘုရင္ခံခန္႔ ဗ်ဴ႐ိုကရက္မ်ားျဖစ္သည္။ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ ဗ်ဴ႐ိုကရက္တို႔ တြဲဖက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ျဖစ္သည္။ ဥပေဒျပဳေကာင္စီတြင္ အဆိုတခုတင္ရာ၌ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္တို႔ မဲအမ်ားစုရ၍ ႏိုင္ေသာ္လည္း ဘုရင္ခံ သေဘာမတူလွ်င္ (ဗီတို) ျဖင့္ ပယ္ခ်ခံရတတ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၂၂ ဇူလိုင္ (၁၅) (၁၆) ဂ်ဴဗလီေဟာအစည္းအေ၀းတြင္ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမက “ဒိုင္အာခီ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္သည္ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးျဖစ္သျဖင့္ ျပည္သူကို မတိုင္ပင္ဘဲ ဗ်ဴ႐ိုကရက္တို႔က စီမံ အုပ္ခ်ဳပ္ေသာစနစ္ျဖစ္သည္ဟု ေထာက္ျပခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ (၇၉) ဦးသည္ အာဏာပါ၀ါ မရွိေသာ ႐ုပ္ျပလွည့္စားမႈသာျဖစ္သည္။ ျပည္သူကသေဘာတူ၍ ဆာင္ရြက္ေလဟန္ ပရိယာယ္ ေဆာင္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒိုင္အာခီေရြးပြဲမ၀င္သင့္။ ဒိုင္အာခီေကာင္စီ၌ မပါသင့္။ ဒိုင္အာခီေကာင္စီ၀င္၍ ပူးသတ္ေရး လုပ္ရန္မျဖစ္ႏိုင္။ ဗ်ဴ႐ိုကရက္တို၏ ၾသဇာကိုမလြန္ဆန္ႏိုင္” စသည္ျဖင့္ ဆရာေတာ္က ရွင္းျပခဲ့သည္။ မွတ္သားအားတက္ဖြယ္ ဆရာေတာ္၏ မိန္႔ခြန္းမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္တခုမွာ ဤသို႔ျဖစ္သည္။

“ဟုမၼ႐ူးအတြက္ ႀကိဳးစားၾကရာမွာ ေၾကာက္လန္႔စိတ္ေတြ မထားၾကနဲ႔၊ ေၾကာက္ေမြးပါရင္ ဇာဂနာနဲ႔ ႏုတ္ပစ္ၾကရမယ္။ ခိုးရမွာ ဒိုင္အာခီေကာင္စီ ၀င္ရမွာသာ ေၾကာက္၊ ေက်းလက္က ဒကာေတြ သူႀကီးကို မေၾကာက္ၾကနဲ႔၊ သူႀကီးတင္မက ၿမိဳ႕အုပ္၀န္ေထာက္လည္း ေၾကာက္ဖို႔မလိုဘူး။ သူတို႔ထက္ ႀကီးတဲ့ ဘုရင္ခံ ဆိုတာလည္း ေၾကာက္စရာမရွိပါဘူး။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ကိုယ့္လူမ်ိဳး အုပ္ခ်ဳပ္ရေအာင္ ဘုရင္ခံနဲ႔ဗ်ဴ႐ုိကရက္ ေတြကို ႏွင္ထုတ္ၾကရမယ္။ ကရက္ေဒါက္ ထြက္သြားလို႔ ဥတၱမက ဂ်ဴဗလီမွ ထပ္ၿပီး အမိန္႔ေပးေနတယ္။”

ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမႏွင့္ ဂ်ီစီဘီေအေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဟုမၼ႐ူးကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေပးရန္၊ သႆေမဓ လူခြန္ ဖ်က္သိမ္းေပးရန္၊ လယ္ယာေျမ အခြန္အေကာက္မ်ား ေလွ်ာ့ခ်ေပးရန္၊ အဓိကထား၍ ေဟာေျပာ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည္။ အဂၤလိပ္အစိုးရက ၁၉၃၀ ဆရာစံသူပုန္ ျဖစ္ေပၚရျခင္း ကိစၥကို ျပန္လွန္သုံးသပ္ရာ၌ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို အေၾကာင္းရင္းတခ်က္အျဖစ္ ထည့္သြင္းထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ကိုယ္က်ဳိးမငဲ့ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးလြတ္လပ္ေရးအတြက္ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈအမ်ိဳးမ်ိဳးခံကာ ဆရာေတာ္သည္ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ အဂၤလိပ္အစိုးရအား ႏွလုံးရည္တိုက္ပြဲ ဆင္ခဲ့သည္။ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ဟန္႔တားမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးအၾကားမွ မိမိႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတို႔အား ႏိုင္ငံေရးအသိအျမင္ က်ယ္ျပန္႔တိုးတက္ လာေစရန္ ေထာင္တန္းအက်ခံကာ ေဟာေျပာခဲ့သည့္ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္လည္းျဖစ္သည္။ ဆရာေတာ္သည္ ျမန္မာတို႔အား အေစာဆုံး ႏိုင္ငံေရးမ်က္စိဖြင့္ေပးခဲ့သူတို႔အနက္ ေရွ႕ဆုံးတန္းမွ ပါ၀င္ခဲ့ေပသည္။ ‘ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ’ သည္ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး စတင္သည့္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ (၉) ရက္ေန႔ သက္ေတာ္ (၆၀) ျပည့္ခ်ိန္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ေပသည္။

၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံဘာသာျပန္စာေပအသင္းမွထုတ္ေ၀ေသာ “ႏွစ္ငါးဆယ္ ကမၻာ့ေရးရာစာအုပ္”တြင္ “ဆရာေတာ္၏ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔သည္ ‘အိပ္ေသာေယာက်ၤား ႏိုးေသာလားသို႔’ လြတ္လပ္ေရးလမ္းစကို ျမင္ၾကရ၏။ ဆရာေတာ္ကား ယခု ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သူ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သားတို႔ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ အပိုင္ရႈ ခံစား စံစားေနရေသာ လြတ္လပ္ေရးဗိမာန္ႀကီးကို အစဦးစြာ ပႏၷက္ခ်ခဲ့ေသာ အာဇာနည္မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးေပတည္း။”ဟု ေဖၚျပခဲ့သည္။ သို႔ျဖစ္၍လည္း ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ၏ သမိုင္းႏွင့္ အာဇာနည္ဂုဏ္ပုဒ္တို႔ကို စစ္အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္က မပ်က္ ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ေနၾကေသာ္လည္း ပယ္ဖ်က္၍မရဘဲ ရွိေနျခင္းျဖစ္ေပသည္။

ယေန႔ ဒုတိယလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲတြင္ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲေနၾကေသာ လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္တို႔အေနျဖင့္ ဆရာေတာ္ဦးဥတၱမ၏ အာဇာနည္ စိတ္ဓာတ္ကို စံနမူယႈ၍ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဖ်က္သိမ္းေရးကို ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ ဆရာေတာ္၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို မေမ့မေလ်ာ့ေၾကာင္း ျပသရာေရာက္မည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆမိေပသည္။

‘ဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမ’ ပ်ံလြန္ေတာ္မူျခင္း (၆၈) ႏွစ္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္။

က်မ္းကိုးစာရင္း။

(၁) ၀ံသာႏုအေရးေတာ္ပုံသမိုင္း (၁၉၀၆ - ၁၉၃၆)၊ သခင္ဘေမာင္၊ တသက္တာစာေပ၊ ၁၉၇၅ ဇႏၷ၀ါရီ။

(၂) ဂ်ဴဗလီေဟာျမင္ကြင္း၊ တိုက္စိုး၊ ခ်င္းတြင္းစာေပ၊ ၁၉၇၈ ၾသဂုတ္လ။

(၃) ျမန္မာႏိုင္ငံအလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈသမိုင္း၊ သခင္လြင္၊ ပုဂံစာအုပ္တိုက္၊ ၁၉၆၈ ေမလ။

(၄) ကိုလိုနီေခတ္ ျမန္မာ့သမိုင္းအဘိဓာန္၊ ျမဟန္၊ မိုးမင္းစာေပ၊ ၁၉၈၁။