က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ဒီစာဖတ္ျပီးမွ ဘုန္းၾကီးေတြ သပိတ္ေမွာက္ရတဲ့ အဓိပၸါယ္ကို နားလည္သြားပါတယ္။
အလည္လာၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္လည္း ဗဟုသုတတုိးေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႕ပါ ..။
ေဖာ္ျပမယ့္အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ...
“ပတၱနိကၠဳဇၨနကံ အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ” ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
... ... ... ... ... ...
အက်ယ္သို႕ ...
“ပတၱနိကၠဳဇၨနကံ” အေၾကာင္းသိေကာင္းစရာ။
“စက္တင္ဘာလ (၁၇) ရက္ေန႕ ေနာက္ဆံုးထားျပီး ပခုကၠဴျမိဳ႕က မတရားဖမ္းဆီး၊ ညွင္းပမ္းႏိွပ္စက္ခံၾကရတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြ ေက်နပ္သည္ထိ ေတာင္းပန္ရမယ္။
ဒီလုိမွမဟုတ္ရင္ သံဃာေတာ္ေတြက စစ္အစိုးရနဲ႕အေပါင္းပါေတြကို သပိတ္ေမွာက္ၾကမွာတဲ့” ဆိုတဲ့ သတင္းဟာ ျပည္တြင္းေရာ၊ ျပည္ပမွာပါ ဟုိးေလးတေက်ာ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သပိတ္ေမွာက္တာနဲ႕ စပ္လ်ဥ္းလုိ႕ သိခ်င္သူေတြလဲ ကမၻာအႏွံ႕-ဟုဆုိလွ်င္ မွားမယ္ မထင္ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သံဃာေတာ္ေတြ သပိတ္ေမွာက္တဲ့ ပါဠိလို “ပတၱနိကၠဳဇၨန” အေၾကာင္းကို အၾကမ္းဖ်ဥ္း တင္ျပလိုပါတယ္။
သပိတ္ေမွာက္ႏုိင္ျခင္း အေၾကာင္းရင္းမ်ား။
တကယ္ေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြ သပိတ္ေမွာက္ပံုဟာ အလြန္ရိုးရွင္းပါတယ္။ သပိတ္ေမွာက္ႏုိင္ျခင္း အေၾကာင္းရင္း (၈) ခ်က္ရွိပါတယ္။
(၁) ဗုဒၶႆ အ၀ဏၰံ ဘာသတိ။ ဘုရားရွင္ကို ေစာ္ကားျခင္း။
(၂) ဓမၼႆ အ၀ဏၰံ ဘာသတိ။ တရားကို ေစာ္ကားျခင္း။
(၃) သံဃႆ အ၀ဏၰံ ဘာသတိ။ သံဃာေတာ္ကို ေစာ္ကားျခင္း။
(၄) ဘိကၡဴနံ အလာဘာယ ပရိသကၠတိ။ ရဟန္းေတာ္ေတြ လာဘ္လာဘ မရေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း။
(၅) ဘိကၡဴနံ အ၀ါသာယ ပရိသကၠတိ။ ရဟန္းေတာ္ေတြ ေနရာထုိင္ခင္း မရေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း။
(၆) ဘိကၡဴနံ အနတၳာယ ပရိသကၠတိ။ ရဟန္းေတာ္ေတြ အကိ်ဳးယုတ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း။
(၇) ဘိကၡဴနံ အေကၠာသတိ ပရိဘာသတိ။ ရဟန္းေတာ္ေတြကို ဆဲေရးျခင္း ၾကိမ္းေမာင္းျခင္း။
(၈) ဘိကၡဴနံ ဘိကၡဴဟိ ေဘေဒတိ။ ရဟန္းေတာ္အခ်င္းခ်င္း စိတ္၀မ္းကဲြျပားေအာင္ ျပဳလုပ္ျခင္း - တုိ႕ပါပဲ။
ဒီ (၈) ခ်က္အနက္ တခ်က္ခ်က္နဲ႕ ညိစြန္းရင္ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္ကိုမဆို သံဃာေတာ္ေတြအေနနဲ႕ သပိတ္ေမွာက္ပိုင္ခြင့္ (“ပတၱနိကၠဳဇၨန” ကံေဆာင္ခြင့္) ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ သပိတ္ေမွာက္ႏုိင္ျခင္းအေၾကာင္းရင္းေတြပါပဲ။
သပိတ္ေမွာက္တာ ဘယ္ေခတ္က စခ့ဲပါသလဲ။
အမွန္မွာ အခုေခတ္မွ အဆန္းထြင္ျပီး လုပ္တ့ဲကိစၥမဟုတ္ပါ။ ဗုဒၶလက္ထက္ကတည္းက ရွိခဲ့တာပါ။ လိစၦ၀ီမင္းတပါးဟာ အရွင္ဒဗၺကို သူ႕ဇနီးနဲ႕ ေဖာက္ျပန္တယ္ - လုိ႕ မဟုတ္တမ္းတရား စြတ္စြဲပါတယ္။ ထုိအေၾကာင္း ဗုဒၶသိေတာ္မူတဲ့အခါ အရွင္ဒဗၺကို သံဃာအလယ္မွာ စစ္ေဆးပါတယ္။ မဟုတ္ေၾကာင္းထင္ရွားတဲ့အခါ အဲဒီစြတ္စဲြသူကို သပိတ္ေမွာက္ခြင့္ ဗုဒၶက ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ ျပန္လည္ေတာင္းပန္တဲ့အခါ သပိတ္ျပန္လွန္ေပးခဲ့ပါတယ္။
၄င္းအျပင္ ဗမာရာဇ၀င္မွာ “ခံုေတာ္ ေမာင္က်ဘမ္း” ဆိုလွ်င္ မၾကားဘူးသူ ရွားပါလိမ့္မယ္။ စကားတတ္၊ စကားကပ္တဲ့ေနရာ တကယ့္ဆရာၾကီးပါပဲ။ သူ႕အလုပ္က ေရွ႕ေန။ သူ႕ေခတ္သူ႕ခါက သူနဲ႕ တရားခြင္မွာ ရင္ဆုိင္ရသူေတြဟာ အရံႈးနဲ႕သာ ၾကံဳရလုိ႕ “ခံုေတာ္ ေမာင္က်ဘမ္း” ဆိုတဲ့ နာမည္ရထားသူပါ။ တေန႕ သူဟာ ရံုးေတာ္ကုိအလာ မေထရ္တပါးနဲ႕ဆံုေတာ့ “ကိုယ္ေတာ္ ဘယ္က ၾကြလာသလဲ” လို႕ အထက္စီးေလသံနဲ႕ ေမးေလွ်ာက္ေတာ့ “ဆြမ္းခံလာတာပါ ဒကာၾကီး”လုိ႕ ေျဖတဲ့အခါ “ကိုယ္ေတာ္လို ထင္ရွားတဲ့သူက ဆြမ္းခံၾကြစရာ မလိုပါဘူး။ ဘယ္အိမ္သြားျပီး ဆြမ္းခံခံ ရပါတယ္။ အိမ္ရွင္မကို ပါးေတာင္ခ်ခဲ့လို႕ ရေသးတယ္” လို႕ ျပန္ေလွ်ာက္ေတာ့ “ဒီတခါေတာ့ ဒီဒကာကုိ ဆံုးမဖို႕ အခိ်န္တန္ျပီ” လုိ႕ေတြးျပီး ခံုေတာ္ ေမာင္က်ဘမ္းရဲ႕ အိမ္သို႕ ၾကြသြားပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ မေထရ္ျမတ္က အဲဒီလုိ ေတြးရသလဲဆိုရင္ တခါမွာ သံဃာေတာ္ေတြ ေရတြက္တဲ့အခါ ေမာင္က်ဘမ္းက “တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္” စသည္ျဖင့္ ေရတြက္တာကို “တပါး၊ ႏွစ္ပါး” လုိ႕ သံုးသင့္ေၾကာင္း အခ်ိဳ႕သံဃာေတာ္ေတြက မိန္႕ေတာ့ “အရိယာေတြေတာင္ မဂၢဌာန္ရွစ္ေယာက္၊ ဖလဌာန္ရွစ္ေယာက္လို႕ စာေပက်မ္းဂန္ေတြမွာ သံုးေသးတာ ကိုယ္ေတာ္တို႕ကို ဘာမို႕လို႕ တပါး၊ ႏွစ္ပါးစသည္ျဖင့္ သံုးရမွာလဲ” လို႕ မေခ်မငံ သံဃာ့အလယ္မွာ ေျပာဖူးတဲ့အခ်က္ကို ျပန္ျပီးျမင္ေယာင္လို႕ ျဖစ္ပါတယ္။
အိမ္ေရာက္တဲ့အခါ ေမာင္က်ဘမ္းကေတာ္က “အရွင္ဘုရား ကိစၥအထူးရွိလုိ႕လားဘုရား” လုိ႕ ေလွ်ာက္ေတာ့ “ေအး … ဆြမ္းခံလာတာ” မိန္႕ေတာ့ ေမာင္က်ဘမ္းကေတာ္လည္း ဆြမ္းဘာညာေလာင္းလွဴျပီး ဦးခ်၊ အရွင္ျမတ္ျပန္ၾကြခါနီးမွာ လက္အုပ္ခ်ီျပီး ရပ္ေနရွာတဲ့ ေမာင္က်ဘမ္းကေတာ္ရဲ႕ပါးကို “ျဖန္း” ကနဲခ်ကာ ျပန္ၾကြလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအရွင္ျမတ္ရဲ႕ဘဲြ႕ကေတာ့ အရွင္ဥတၱမတဲ့။ အရွင္ဥတၱမ-က ေမာင္က်ဘမ္းကေတာ္ကို ပါးရိုက္တဲ့သတင္းဟာ ဟုိးေလးတေက်ာ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ ေမာင္က်ဘမ္းလဲ အေတာ္ေဒါသထြက္သြားသတဲ့။ ေနာက္ဆံုး ရွင္ဥတၱမ-ကို သူ႕ဇနီးအားေစာ္ကားတဲ့အမႈနဲ႕ ရံုးေတာ္ကို တိုင္ပါတယ္။ အရွင္ဥတၱမကို ရံုးေတာ္က ဆင့္ေခၚျပီး အမႈစစ္ပါတယ္။ တရားလုိရဲ႕ေရွ႕ေနက ေမာင္က်ဘမ္းပါပဲ။ သူ႕အမႈကို ရံုးေတာ္မွာ ဦးတုိက္ေလွ်ာက္ေတာ့ အရွင္ဥတၱမ-က ေမာင္က်ဘမ္းစကားကို ကိုးကားျပီး “ကိုယ္ေတာ္လို ထင္ရွားတဲ့သူက ဆြမ္းခံၾကြစရာမလိုပါဘူး။ ဘယ္အိမ္သြားျပီး ဆြမ္းခံခံရပါတယ္။ အိမ္ရွင္မကို ပါးေတာင္ ခ်ခဲ့လို႕ ရေသးတယ္” လို႕ ေျပာတဲ့အတြက္ ေမာင္က်ဘမ္းစကားအတုိင္း ျပဳလုပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း” ခုခံေခ်ပတဲ့အတြက္ ေမာင္က်ဘမ္းခမ်ာ အပဲြပဲြႏႊဲခဲ့သမွ် အရႈံးနဲ႕ ရင္ဆိုင္သြားရပါသတဲ့။
ေမာင္က်ဘမ္းရဲ႕စဲြခ်က္ဟာ သံဃာကိုေစာ္ကားျခင္းျဖစ္လို႕ သံဃာထုက မေက်နပ္သျဖင့္ ေမာင္က်ဘမ္း မိသားစု၊ အသိုင္းအ၀ုိင္းကို သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေတာင္းပန္ေတာ့ သပိတ္ျပန္လွန္လုိက္တာပါပဲ။ အဲဒီအခ်ိန္ကစျပီး ကိုယ္ေတာ္ေလး အရွင္ဥတၱမလည္း “ရွင္ဥတၱမေက်ာ္”ဆိုတဲ့ နာမည္နဲ႕ ယေန႕တုိင္ ထင္ရွားေနဆဲပါပဲ။
ေနာက္ထပ္ အထင္ရွားဆံုး အနီးဆံုး အေထာက္အထားကေတာ့ ၁၉၉၀၊ မတ္လ၊ ရွစ္ေလးလံုး ႏွစ္ပတ္လည္ အျဖစ္ မႏၱေလးျမိဳ႕မွာ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းေလာင္းရာမွာ နအဖ(န၀တ) က ပစ္ခတ္ဖ်က္ဆီးခဲ့လုိ႕ ရဟန္းေတာ္အခိ်ဳ႕ ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႕ ပံ်လြန္သည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ န၀တကို ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ဖို႕ သံဃာေတာ္ေတြက ေတာင္းဆိုခဲ့ေပမယ့္ လက္မခံတဲ့အတြက္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေန႕မွာ န၀တနဲ႕တကြ သူ႕ရဲ႕လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕အစည္းအားလံုးကို သံဃသာမဂၢီအဖဲြ႕ ဥကၠဌဆရာေတာ္ ဦးေရ၀တ-ဦးေဆာင္ကာ သပိတ္ေမွာက္ ကံေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ထိုစဥ္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီး ေစာေမာင္က “ဘုန္းၾကီးေတြက သပိတ္ေမွာက္တယ္ေျပာတယ္။ ေမွာက္ေပါ့။ ဘာျဖစ္မွာလဲ..” လုိ႕ေတာင္ ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ သာသနာေရးဦးစီးဌာနက ညႊန္ခ်ဳပ္ ဦးအံ့ေမာင္-က အေသအခ်ာရွင္းျပမွ သပိတ္ေမွာက္မႈရဲ႕ အတိမ္အနက္ကို သေဘာေပါက္ကာ သပိတ္ကို ခဲြဖုိ႕ ၾကိဳးစားပါေတာ့တယ္။ ပထမဆံုးအေနနဲ႕ ဒီသပိတ္ေမွာက္တာဟာ မႏၱေလးမွာတင္ျဖစ္တာ ရန္ကုန္မပါဘူး-လုိ႕ ထင္ျပီး အားစမ္းတဲ့အေနနဲ႕ ကိုးထပ္ၾကီးဘုရားမွာ ကိုးရက္၊ ကိုးလ၊ ကိုးဆယ့္ကိုး၊ နံက္ ကိုးနာရီအခိ်န္၊ သံဃာအပါးကိုးရာကို သကၤန္းဒိြစံု၊ ေငြကိုးရာနဲ႕ ဆြမး္ကပ္ပဲြလုပ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ျမိဳ႕က သံဃာေတြက အလွဴမခံၾကတဲ့အခါ ကမန္းကတမ္း ေထာက္ၾကံ႕၊ ေမွာ္ဘီ၊ လွည္းကူး-စတဲ့ နီးစပ္ရာက ဘုမသိဘမသိ ကိုယ္ေတာ္ေလးေတြကို အတင္းပင့္ျပီး ဆြမ္းကပ္ခဲ့ရပါတယ္။ စုစုေပါင္း ဘုစုခရု ႏွစ္ရာ႕ငါးဆယ္၊ သံုးရာခန္႕ရိွတယ္လုိ႕ ျမင္သိခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ တကယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ျပီး မဟန ဆရာေတာ္ၾကီးေတြကို သပိတ္ခဲြမဲ့အေၾကာင္း၊ အာဏာသံုးမဲ့အေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးေစာေမာင္ကိုယ္တုိင္ အသိေပးပါတယ္။ ထိုစဥ္က မဟန ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲခမာ၀ုဓ-က တရားေဟာပါတယ္။ အေရးေပၚေၾကျငာခ်က္ ပုဒ္မေတြထုတ္ျပီး မႏၱေလးကေက်ာင္းတိုက္ၾကီးေတြကို ကြန္မန္ဒိုတပ္သားေတြနဲ႕၀ိုင္းျပီးရွာ၊ သံဃာေတာ္ေတြကို ဖမ္းဆီးမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။
ထိုစဥ္က အဖမ္းဆီးခံ ထင္ရွားတဲ့ ဆရာေတာ္မ်ားကေတာ့ မစိုးရိမ္တုိက္ေဟာင္းဆရာေတာ္ အရွင္ေကာ၀ိဒါ ဘိ၀ံသ (သစအ - ဓမၼစရိယ)၊ မစိုးရိမ္တုိက္သစ္ ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇဘိ၀ံသ (သစအ - ဓမၼာစရိယ)၊ မရမ္းကုန္း တိပိ႗က မဟာဂႏၶာရံုေက်ာင္းတုိက္ အရွင္သုမဂၤလာလကၤာရ (တိပိ႗ကဓရ၊ ယခုပံ်လြန္)၊ အင္းစိန္ရြာမ တိုက္အုပ္ဆရာေတာ္ အရွင္တိေလာကာ ဘိ၀ံသ (သစအ - ဓမၼစရိယ)၊ သာေကတ ပါဠိကာရီဆရာေတာ္ အရွင္အဂၤ ိသ (ဒိြပိ႗က)၊ မဂၢင္ဆရာေတာ္ အရွင္၀ါသ၀ပဏၰိ (ဘာသႏၱရ ကြ်မ္းက်င္၊ ယခုပံ်လြန္)တုိ႕မွစ၍ ပုစြန္ေတာင္ ေညာင္ကုန္းေက်ာင္းတိုက္က ကိုရင္ရွင္ဓမၼာစာရ (၁၃)ႏွစ္သားေလးထိ ပိုက္စိပ္တုိက္ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ အျခားေသာ ထင္ရွား၊ မထင္ရွားရွိၾကတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားလည္း က်န္ပါေသးတယ္။ ဘဲြ႕ေတာ္ေတြ ထည့္မေဖာ္ျပႏုိင္သည္ကို နားလည္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါတယ္။
စစ္အာဏာပိုင္မ်ားဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေတာင္းပန္ရိုးမရွိပဲ လက္နက္အားကိုးျဖင့္သာ ေျဖရွင္းေလ့ရွိသည္မွာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွစျပီး ယေန႕တုိင္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
ယခုလည္း အားလံုးသိၾကတဲ့အတုိင္း ပခုကၠဴျမိဳ႕ရွိ သံဃာေတာ္မ်ားက လမ္းေလွ်ာက္ေမတၱာပို႕သည္ကို ေသနတ္ပစ္ေဖာက္ ျခိမ္းေျခာက္၊ ဦးပဇင္းသံုးပါးကို ဓာတ္တိုင္မွာ ၾကိဳးခ်ည္ျပီး ရုိက္၊ ေသနတ္ဒင္နဲ႕ထု၊ ရိုင္းရိုင္းစုိင္းစုိင္း ဆဲဆို၊ လူ၀တ္လဲခုိင္း၊ အခ်ဳပ္ခန္းထဲ ထည့္ - စတာေတြကို က်ဴးလြန္ေစာ္ကားခဲ့တဲ့အတြက္ သံဃာထုတရပ္လံုး၊ ျပည္သူတရပ္လံုးက မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ခဲ့ျပီး ယခုလို သပိတ္ေမွာက္ ကံေဆာင္ဖို႕ထိ ျဖစ္လာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္မွာ အပ္နဲ႕ထြင္းရမဲ့ဟာကို ေပါက္ဆိန္နဲ႕ထြင္းရေအာင္ လုပ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေတာင္းပန္ရမယ့္အစား သံဃာေတြကို တင္းၾကပ္ဖုိ႕ ဆရာေတာ္ေတြကကို ေသြးထုိး၊ သတင္းစာထဲကေန အမွားေတြေရးသား၊ အဖမ္းဆီးအႏွိပ္စက္ခံရတဲ့ ဦးပဇင္းသံုးပါးကို တပါးေငြသံုးသိန္းစီေပးျပီး အျဖစ္မွန္ေတြကို မေျပာရန္ ျခိမ္းေျခာက္မႈေတြကို အတင့္ရဲစြာ ျပဳလုပ္လာၾကတဲ့အတြက္ ပိုမိုတင္းမာလာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
လတ္တေလာမွာလဲ ပခုကၠဴျမိဳ႕ေပၚရွိ ေက်ာင္းတုိက္အားလံုးကို တိုက္ခါဖို႕ဖိအားေပးသျဖင့္ ၀ါတြင္းကာလ မွာပင္ သံဃာေတာ္မ်ား ေနရပ္ဌာေနအသီးသီးသို႕ ျပန္ၾကြသြားၾကရပါျပီ။ ဒါ့အျပင္ စိုးရိမ္ဖြယ္ အေျခအေနကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ေမတၱာပို႕ရာမွာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ .. အထူးသျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္လုိ႕ ယူဆခံၾကရတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ လံုျခံဳေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္အႏၱရာယ္ၾကီးပါတယ္။ အမ်ားစုမွာ ရပ္ရြာေတြက ျဖစ္တဲ့အတြက္ သက္ဆုိင္ရာ စစ္တပ္၊ ရဲနဲ႕ အလိုေတာ္ရိေတြက အခ်ိန္မေရြး အႏၱရာယ္ေပးႏုိင္လုိ႕ အဲဒီအရွင္ျမတ္မ်ား သတိအထူးထားေစလုိပါတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္ရင္ ရပ္ရြာျပန္တာထက္ မႏၱေလးလုိ ျမိဳ႕ၾကီးေတြကို သြားၾကရင္ ပိုသင့္ေတာ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ၀ါတြင္းကာလျဖစ္လို႕ အခက္အခဲေတြ အမ်ားၾကီးၾကံဳပါလိမ့္မယ္။
ေနရာတုိင္းမွာ ကမၼ၀ါစာ ဖတ္စရာလိုသလား။
တကယ္ေတာ့ ေနရာတုိင္းမွာ ကမၼ၀ါစာ ဖတ္စရာမလိုပါ။ တေနရာမွာ ကမၼ၀ါစာဖတ္လွ်င္ ကံေျမာက္ပါတယ္။ ၾကားသိၾကတဲ့ ရဟန္းသာမေဏတုိင္း၊ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ အားလံုးလုိက္နာရပါတယ္။ မလိုက္နာရင္ အျပစ္ (အာပတ္) သင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶရဲ႕ အဆံုးအမ ျဖစ္ပါတယ္။
သပိတ္ေမွာက္တယ္ဆိုတာ ဘယ္လုိလုပ္တာလဲ။
သပိတ္ေမွာက္တယ္ဆိုတာ သပိတ္အေမွာက္ခံရတဲ့ မိသားစု၊ အသိုင္းအ၀ုိင္း၊ အဖဲြ႕အစည္းစသည္တုိ႕နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ သာေရး၊ နာေရးကိစၥမွန္သမွ်ကို လိုက္လံျပီး တရားေဟာျခင္း၊ အလွဴခံျခင္း စသည္တုိ႕ကို မျပဳလုပ္ပဲ ၾကဥ္ဖယ္ထားျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႕နဲ႕ပတ္သက္တဲ့ ကိစၥဟူသမွ် လံုး၀ကင္းရွင္းစြာ ေနျခင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဘယ္ေလာက္ၾကာသည္ထိ ေမွာက္ရမွာလဲ။
သပိတ္ေမွာက္ခံရသူေတြအေနနဲ႕ သံဃာေတာ္ကို ေက်နပ္သည္အထိ မေတာင္းပန္မျခင္း၊ တရားသျဖင့္ ေတာင္းဆိုတဲ့အရာေတြ မလိုက္ေလ်ာမခ်င္း သပိတ္ေမွာက္ထားပါလိမ့္မယ္။ အကယ္၍ သူတို႕အမွားကို ျမင္ျပီး ေတာင္းပန္၊ လိုက္ေလ်ာလာတဲ့အခါမွာလည္း သိမ္ထဲမွာ အနဲဆံုး သံဃာေလးပါးနဲ႕ ကမၼ၀ါစာကို ဖတ္ရပါတယ္။ အဲဒါကို “ပတၱဥကၠဳဇၹန” သပိတ္လွန္တယ္ - လုိ႕ ေခၚပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးကို ဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ ပတၱနိကၠဳဇၹနကံ အေၾကာင္းအရိပ္အျမြက္မွ် နားလည္ႏုိင္မယ္လို႕ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုက်င္းပမဲ့ သပိတ္ေမွာက္ကံေဆာင္ပဲြဟာ သာသနာသမိုင္းမွာ စတုတၴေျမာက္ ေမာ္ကြန္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ လက္ခံသည္ျဖစ္ေစ၊ မခံသည္ျဖစ္ေစ သမုိင္းကေတာ့ သက္ေသခံေနပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္ျပီး အဲဒီသပိတ္ေမွာက္ ကံေဆာင္ပဲြနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ရဟန္းမွန္သမွ်ဟာ အခိ်န္မေရြး၊ ေနရာမေရြး၊ အဖမ္းဆီးခံရျပီး စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ လက္ထဲမွာ ေထာင္က်ရံုတင္မက အသက္ပင္ ဆံုးရႈံးႏုိင္ေၾကာင္းကိုလဲ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေျခအေနေတြက သက္ေသခံေနပါေၾကာင္း တင္ျပရင္း …
(ဓမၼသည္ အဓမၼကို ေအာင္စျမဲ)
သက်ကုလ
(စက္တင္ဘာ ၁၆၊ ၂၀၀၇)
No comments:
Post a Comment
အေတြးအျမင္ေလးေတြ ေ၀မွ်သြားႏုိင္ပါတယ္...