မလင့္သစၥာ ..။

တႏွစ္မွာ .. ဒီတလသာပ ..
တလမွာ .. ဒီတရက္ရယ္မို႕ ..
ပြင့္ရွာတဲ့ .. ပိေတာက္ေတြ ..
ေ၀ဟင္တြင္ .. ေမႊးရန႕ံဆင္လို႕ ..
ေျမျပင္တခြင္ .. ၀ါေရႊေရာင္ ျခယ္ကာသတယ္
ဖိုးထိုက္မဥၨဴ ..။
..
.
အဲဒါ .. အဲဒါ ..
ေရွးေဟာင္းကဗ်ာ အသြားအလာေတြ ..
ခုမ်ားေတာ့ ..
မွားေပါ့ ပိေတာက္ေရ ..။
.
..
တႏွစ္မွာ .. တလထက္မနဲ ..
တလမွာ .. ဟုိတရက္ ဒီတရက္ ..
ခါခ်ိန္မမွန္ .. ပြင့္ခ်င္ ပြင့္ေနေပါ့ ..
ခါေတာ္မီွလည္း .. မပြင့္ခ်င္ အရွင္းဆုိေတာ့ ..
ခိုင္ညွာတံ ဖူးညႊန္႕စိမ္းေတြ ..
ေလသိမ္းတိုင္း .. ေျမခရွာၾက ..။
ရာသီမိန္ ဥတု ပေရာဂေတြေၾကာင့္ ..
ခါခ်ိန္မွီ လွမ္းမလာႏုိင္ေသးရင္လည္း ..
တြယ္ခင္သူ မင့္ပိ်ဳႏွမေတြကေတာ့ ..
ျပစ္မတင္ မွန္းေမွ်ာ္လ်က္ပါ ..။
..
ေလာကမွာ .. “တရား”ဆုိတာ ရွိေနေသးရင္ျဖင့္ ..
တခ်ိန္ဆီက .. “သစၥာတရား” ဆိုတာကို
မေႏွးအျမန္ .. သယ္ေဆာင္ပါလုိ႕ ..
ခါေတာ္မလင့္မွီ .. ပြင့္ေ၀ကာ ေပးလွည့္ပါ ..
အိုဘယ့္ .. ပိေတာက္ရယ္္ ..။

... 99 ...
၁၉ မတ္ ၂၀၀၈။
[မိုးရြာတိုင္း ပြင့္တတ္တဲ့ .. ဘန္ေကာက္က ပိေတာက္ေတြအတြက္ ..]