“အနႏ ၱဆံုမွတ္ ..။”

ရိုးသား အရိုင္းဆန္မႈေတြနဲ႕ ..
သူဟာ ..

က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ ..

(အျမဲတမ္း) သုိးငယ္ေလးပါပဲ ..။

ကံတရားက .. 

မေျပာမဆုိနဲ႕ ကန္႕လန္႕ကာဖြင့္တယ္ ..

ရင္ခတ္လိႈင္းေတြကို .. က်ီစယ္ရံုလား ..

ေပးဆပ္ဖုိ႕ေတြ က်န္ေနေသးလုိ႕လား ..

ဆုေပးခံရရိုး မရွိခဲ့တာမို႕ ..

ဒဏ္ေပး ဆုိတဲ့ဇာတ္မ်ိဳးပဲ ..

နာနာၾကင္ၾကင္ လွမ္းျမင္ေနမိသလိုလို ..။

ထူထဲ နက္ရိႈင္းျပီးသား.. ေနသားတက် ရွိမႈေတြကုိ

ထိခတ္ လႈပ္ႏႈိးေနဖုိ႕ ..

ျဖစ္မွ မျဖစ္သင့္ေတာ့တာ ..

သူ႕အတိုင္းတုိင္း .. 

ထားလိုက္ပါေတာ့လားကြယ္ ..။

“သူ႕ဆံႏြယ္ေလးေတြ .. 

 ထိတုိ႕ကစားခြင့္ ..

 သူ႕ကုိယ္သင္းနံ႕ေလး .. 

 တရင္းတႏွီး နမ္းရိႈက္ အမွတ္ရခြင့္ ..

 သူ႕လက္ဖ၀ါးေလး .. 

 တင္းတင္း ခုိင္ခုိင္ ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္ခြင့္ ..

 သူ႕အသံ တုိးဖြဖြေလး .. 

 ကိုယ့္ႏွလံုးအိမ္ဆီ .. ပ်ံ႕လြင့္ေရြ႕လ်ားလာခြင့္ .. ..” 

ရယ္ခ်င္တယ္ .. 

ငိုလည္း .. ငိုခ်င္တယ္ ..

ဒါ .. ေလာကဓံ တရပ္ရဲ႕

ျပည့္စံု လွပမႈပဲေလ ..။

ေတြ႕ဆံုျခင္းက .. 

မ်ဥ္းျပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းလိုမို႕ .. 

ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္ခြင့္ ရအံုးမယ္ဆုိရင္ ..

သံသရာ အနႏ ၱ(Infinity) မွာ ..

“ဆံုမွတ္” တခု ..

ျဖတ္ခြင့္ျပဳပါ ..။ 

--99--

၁၇ ဇြန္ ၂၀၁၅