Tuesday, December 6, 2016

"ကုိယ့္ စၾကာ၀ဠာ ..။"

ညအခ်ိန္မေတာ္ၾကီးမွ ..
ရုတ္တရက္ဆိုသလို ..
သက္တန္႕တစင္း ပြင့္လာေလရဲ႕ .. ။

အခ်ိန္ မဟုတ္ .. အခါ မဟုတ္လုိ႕ ဆိုေတာ့ ..
သက္တန္႕က ရယ္တယ္ ..။

"အခ်ိန္ .. အခါ .. ဆုိတာထက္ ..
အျဖစ္အပ်က္နဲ႕ ရႈျမင္သူ ..
ဒီႏွစ္ခု အၾကားက .. ႏွလံုးသား ေထာင့္ခ်ိဳးနဲ႕ ..
ပုိမို သက္ဆိုင္တယ္ကဲြ႕ .."
သက္တန္႕က ဆိုတယ္ ..။

ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္သား ..
တေန၀င္ .. တေနထြက္မွာ ..
တရစပ္ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ .. အရာေတြ အၾကား ..
ဘယ္တခုကိုမ်ား ကုိယ့္ႏွလံုးသားနဲ႕
ေထာင့္ခ်ိဳးတခု ေဖာ္ခဲ့မိပါလိမ့္ ..။

ဒီေတာ့ ..
သက္တန္႕က ေျပာျပန္တယ္ ..
ကိုယ္ကိုယ္တုိင္ .. စၾကာ၀ဠာတခု ျဖစ္ေအာင္ "ေစ" တဲ့ ..
အဲ့ဒီအခါ ..
ကုိယ္ဟာ .. အရာရာ ..
(တနည္းအားျဖင့္ ..)
အရာရာဟာ .. ကုိယ္ .. ။

ကုိယ္ဟာ ..
ေကာက္ယူ သိမ္းဆည္းထားလို႕ မရႏိုင္တဲ့ ..
သဲေသာင္ ကမ္းစပ္ဆီက ..
ျဖဴျဖဴ မြမြ .. လိႈင္းငယ္တေပြ႕ ..

ကုိယ္ဟာ ..
တေနမ၀င္ခင္ .. အခ်ိန္မွီ ေဆာင္းခုိႏိုင္ဖို႕ရာ ..
အေလာသံုးဆယ္ ျဖတ္သန္းသြားေနတဲ့ ..
ေကာင္းကင္ အစြန္းက ငွက္တအုပ္ ..

ကုိယ္ဟာ ..
ေႏြးေႏြးေထြးေထြး .. ေျမသားထုထဲ ..
နက္သထက္ နက္ေအာင္ ..
တုိးေ၀ွ႕ဆန္႕ထြက္ေနတဲ့ .. သစ္ျမစ္ငယ္ကေလး ..

ကုိယ္ဟာ ..
ေဆာင္းဦးမွာ .. ေၾကြက်လာမယ့္ ..
ေနာက္ဆံုးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေသာ .. 

သစ္ရြက္ေျခာက္ကေလး ..

ကုိယ္ဟာ ..
တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္ .. သစ္ေတာအုပ္ထဲ ..
ေျမမႈန္အထပ္ထပ္ေတြ ေအာက္မွာ .. 

အိပ္ေမာက်ေနရစ္တဲ့ ..
ေက်ာက္စရစ္ခဲတံုးေလး ..

ကုိယ္ဟာ ..
ကုိယ့္သံစဥ္ ကုိယ္သီကံုးလို႕ ..
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ သယ္ေဆာင္ ခရီးဆက္ေနတဲ့ ..
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ .. စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလး ..

ကိုယ္ဟာ ..
ေဆာင္းမနက္ခင္း ေလေျပထဲမွာ စီးေျမာလာခဲ့တဲ့ ..
သင္းသင္းပ်႕ံပ်ံ႕ .. စံပါယ္ပန္း ရနံ႕ေလး ..

(အျဖစ္ခ်င္ဆံုးေတာ့ ..)
ကုိယ္ဟာ ..
လူတကာရင္ထဲ ထိုးေဖာက္ေရာက္ရွိခ်င္တဲ့ ..
ႏူးႏူးညံ့ညံ့ အျပံဳးပန္းတပြင့္ ..

(ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ..)
ကုိယ္ဟာ ..
ခ်စ္သူႏွစ္ဦး ေမ့ေလ်ာ ့ထားရစ္ခဲ့ေလတဲ့ ..
ခပ္ႏြဲ႕ႏြဲ႕ ျမက္ခင္းစိမ္းေတြ ၾကားက ..
ေျမနီေရာင္ ဖုန္ထူထူေတြ ..
တနင့္တပိုး .. သယ္ပိုးထားေနရတဲ့ လမ္းသြယ္ေလး ..။

ေန႕ေန႕ .. ညညေတြကုိ ..
ဒီလမ္းသြယ္ေလးထဲကေန .. ေမွ်ာ္ၾကည့္ခံစား ..
ေကာင္းကင္ၾကီးဆီ ကုိယ့္လက္ေတြ လွမ္း ..
တိမ္ေတြကို နမ္းရႈိက္ရင္း ..
အရာရာဟာ .. ကုိယ္ ..
ကုိယ္ဟာ .. အရာရာအျဖစ္ ..
ေရြ႕ .. လ်ား .. .. .. ။

ဒီညေတာ့ ..
ဆန္းစ လေကြးေကြးေလးနားမွာ ..
လင္းတစ လက္တစ ..  အေရာင္ျပေနမယ့္ ..
ၾကယ္ပန္းပြင့္ေလး ျဖစ္ၾကည့္မယ္ ..။

အင္း ..
အျဖဴ အမည္း .. ေရာရွက္ေနတဲ့ ဘ၀ထဲမွာ ..
ႏွလံုးသားရဲ႕ ေထာင့္ခ်ိဳးေတြ ..
သိမ္ေမြ႕ ညင္သာလာတဲ့အခါ ..
အေရာင္အေသြး စံုတဲ့ ..
သက္တန္႕ အစင္းစင္း ..
အံု႕မုိး ေ၀ျဖာေနလိမ့္မယ္ ..

ဒီအခါ ..
ကုိယ္နဲ႕ ကုိယ့္စၾက၀ဠာေလးဟာ ..
ဥတုသံုးပါးအတြက္ .. အကူညီျဖစ္ေစမယ့္ ..
အေရာင္စံု .. ထီးေလးတလက္မွ်သာ ..။

-- 99 --
၇ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၆။

Monday, December 5, 2016

"အိမ္ရဲ႕ အေ၀း ..။"

ညေနခင္းဟာ ..
ခန္႔ခန္႔ထည္ထည္ပဲ ..
ျဖတ္သန္း ပ်ံဝဲသြားခဲ့ ..
ေဟာ ..ငွက္ေတြေတာင္ "အိမ္" (ျပန္) ပ်ံကုန္ၾကၿပီ ..
ငါလည္း .. ပ်ံခ်င္ရဲ႕ ..
ဒါေပမယ့္ ..
"အိမ္" ကိုေတာ့မဟုတ္ ..
ငွက္တအုပ္ ေတာင္ပံျဖန္႔ရာ ..
ေဟာဟို .. ေဝဟင္ထဲကို .. ။

-- 99 --
၅ ဒီဇင္ဘာ ၂၀၁၆။